George Bush sr. over een rustige nazomer.
1. Ga weg uit Washington. Meteen. Op 20 januari tel je niet meer mee. Dus wuif niet te vaak naar de vele mensen die de eedaflegging komen bijwonen. Ze komen niet voor jou maar voor je opvolger. Het is belangrijk dat ons land en de wereld zien hoe soepel en vreedzaam de overdracht van de macht verloopt. Maar verdwijn meteen nadat je opvolger je uitgeleide heeft gedaan.
2. Als je terugvliegt in Air Force One, kijk dan goed rond. Neem een douche. Bedank de crew. Stop een paar servetjes, wat briefpapier en een reddingsvest met het presidentiële zegel in je tas. Nodig een paar goede vrienden uit op die laatste vlucht. Dat is goed voor jou, maar nog beter voor hen. Ze zullen daar nog jaren over vertellen.
Strek je voor de laaste keer uit op het presidentiële bed. Seat 34E op een commerciële vlucht is wel heel anders. Bel en bestel iets. Bel iemand op en vraag om ‘ex’ weg te laten. De telefonist moet zeggen: ‘De president vraagt u’. Dat zijn leuke dingen voor de mensen.
3. Als je de laatste keer dat presidentiële vliegtuig uitstapt, wuif dan van bovenaan de trappen. Er staat zeker een cameraploeg van de lokale tv en de eenzame tv-verslaggever zal de onvermijdelijke vraag stellen: ‘Hoe voelt u zich?’ Antwoord dan: ‘Blij dat ik terug thuis ben!’ Kijk vooruit, denk er niet aan hoe het vier uur geleden nog was. Het doet wat pijn, maar dat gaat weg. Vlugger dan je denkt.
4. Probeer niet zelf geschiedenis te maken door overal opiniepagina’s vol te schrijven. Of door je opvolger te verscheuren. Hou je goede raad voor jezelf. Je opvolger en zijn groep trekken zich niets aan van je ‘ervaring’. Als ze die willen, zullen ze er om vragen. En als je echt denkt te kunnen helpen, bel hen op, zeg het niet via de pers. Maak je geen zorgen over je plaats in de geschiedenis. Anderen bepalen die wel.
5. Als je de hond uitlaat, ga dan niet in discussie met de buurman die het zoveel beter had aangepakt. Je bent natuurlijk verplicht om naar hem te luisteren, maar er is niks tegen beleefd geknik en gemompel als hij voor de zoveelste keer begint met ‘Je had Cuba moeten binnenvallen. Je had de CIA opdracht moeten geven Saddam Hoessein de kop in te slaan. En waarom in godsnaam heb je die Israëli’s en Arabieren niet verteld dat ze geen cent meer kregen van de Amerikaanse belastingbetalers vóór ze zich gedragen als fatsoenlijke mensen?’ Probeer weg te raken.
6. Vertel niet aan iedereen hoe leuk het was met Jack en Arnie op het golfterrein van Camp David. Het kan niemand een reet schelen dat je een ijzeren zes gebruikte, dezelfde als Tiger Woods, toen je de vierde green op Augusta speelde. Niemand wil horen hoe vaak je sporthelden in het Witte Huis hebt uitgenodigd en niemand wil de T-shirts zien – met Number One op – die je toen cadeau kreeg. Ze kwamen niet voor jou. Ze wilden het Witte Huis van binnen zien.
Word niet boos als de bal bij het putten net voor de hole blijft liggen en je tegenstander zegt: ‘Maak dat even af wil je.’ Diezelfde man gaf je toen je nog president was, de hole cadeau. Nu wil hij winnen.
7. Blijf vriendelijk als handtekeningjagers en toeristen je storen in een restaurant. Sommigen hebben waarschijnlijk voor je gestemd, de anderen zeggen dat ze spijt hebben dat ze dat niet hebben gedaan.
8. Herinner je de vijf ‘niet’-regels.
a. Loop niet in de weg en in de kijker, blijf weg van persconferenties en tv-programma’s.
b. Scheld niet op de pers, ook niet op de media die je onderuit schoffelden toen je nog president was. Is dat te moeilijk, word dan lid van Anonieme Mediavijanden.
c. Ga niet naar think-tank-vergaderingen. Ze zijn te herkennen aan het nauwkeurig en uitvoerig opgesteld programma, de netjes gedrukte notulen die nooit door iemand worden gelezen. Er is niets tegen een congres over wereldvrede in Bermuda of een vrijblijvend ‘De wereld in het nieuwe millennium’-programma. Zolang er een golfterrein in de buurt is.
d. Zeg niet: ‘Dat had ik anders aangepakt’. Je hebt je kans gehad. Voortaan zul je overal uitgenodigd worden. Je weet wat dat wil zeggen: de mensen willen geld bijeenkrijgen. Je bent verplicht andere mensen te helpen, maar maak duidelijk dat je geen gedenkplaat wil.
e. Verwaarloos jezelf niet. En begin, als je ouder wordt, niet te vertellen waar je overal pijn hebt. Blijf fit, blijf contact houden met jonge mensen. Glimlach en blijf jong.
9. Wees blij met wat je hebt. Denk rustig en tevreden terug aan het Witte Huis en zijn wonderen. Vergeet nooit de talloze mensen die je hielpen om daarbinnen te raken. Noch degenen die in je regering zaten en de ambtenaren die je zo toegewijd en respectvol dienden, maar er tegelijk voor zorgden dat jij en je gezin je daar ’thuis’ voelden.
Herinner je het Oval Office, de pracht van de tuin op een mooie lentedag. En blijf eraan denken, dank God voor je gezin, je echte vrienden en voor de kans president te zijn van de grootste natie op aarde.
10. Knuffel je kleinkinderen. Heb je er nog geen, zorg dat je ze krijgt. En als – je weet maar nooit – je zoon of je dochter een kans maakt om president van de Verenigde Staten te worden, vraag jezelf dan af: ‘Is dat nu echt mogelijk? Jawel, maar enkel in Amerika!’
Copyright Knack/Forbes
Vertaling: Misjoe Verleyen
George Bush
