Half februari krijgt de MR met Charles Michel eindelijk een fulltime voorzitter. Dat is nodig om de partij weer op het goede spoor te zetten.

Met de verkiezing van Charles Michel staat straks een jonge, progressieve, perfect tweetalige en kosmopolitische politicus aan het hoofd van de MR, en heeft de anti-Reyndersstrekking in de partij aan het langste eind getrokken. Charles Michel won met 55 procent van de stemmen de verrassend hoffelijk verlopen voorzittersverkiezingen van Daniel Bacquelaine, een intimus van scheidend voorzitter Didier Reynders en een vertegenwoordiger van het meer traditionele, burgerlijke liberalisme.

Over hoe de uitslag moet worden gelezen, kan worden geredetwist: is het een ruime voldoende of een krappe zege? Zeker is wel dat de MR met Charles Michel, die straks – gekker wordt het niet – ontslag neemt als ontslagnemend federaal minister, eindelijk een fulltime partijvoorzitter heeft. Demissionair voorzitter Didier Reynders, die gelijktijdig vicepremier en minister van Financiën was, leidde de partij van een afstand en liet het dagelijkse bestuur over aan een clubje vertrouwelingen. Michel zal zich voor 100 procent aan het partijvoorzitterschap kunnen wijden. Dat is nodig om de lokale afdelingen nieuw leven in te blazen en eenheid te brengen (maar welke rol nog voor Didier Reynders?) in de door interne vetes verscheurde MR.

Een stijlbreuk, belooft Charles Michel ook. Velen binnen de partij stellen Reynders verantwoordelijk voor het politieke isolement van de MR. Die zou de MR door zijn arrogante gedrag buitenspel hebben gezet. Michel heet op menselijk vlak stukken aangenamer dan de koele (verlegen, zeggen zijn medestanders) Reynders, en heeft van het herstellen van de verstandhouding met de andere Franstalige partijen een prioriteit gemaakt.

Hoewel hij zich tijdens de voorzitterscampagne als een volbloed liberaal opstelde, lijkt Charles Michel toch de erfgenaam van het sociale liberalisme van zijn vader. Ook inhoudelijk mag dus een stijlbreuk worden verwacht – één voor de communautaire onderhandelingen cruciaal aspect buiten beschouwing gelaten.De kans dat de nieuwe MR-voorzitter het FDF, dat zich met hand en tand tegen een splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde verzet, in het stof doet bijten, is namelijk even groot als de kans dat de CD&V op communautair vlak de N-VA laat stikken, zo valt in de partij te vernemen. De MR heeft in Brussel de FDF-kiezers nodig om haar machtspositie te kunnen behouden. Zeker met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 moet men het FDF ontzien.

Bovendien wordt ook binnen de MR weinig geloof gehecht aan een goede afloop van de communautaire besprekingen, ook indien de partij alsnog zou worden uitgenodigd om mee te werken aan een uitweg uit de impasse. Waarom moeilijke toegevingen doen die naderhand zinloos blijken en je electoraal zuur kunnen opbreken? Dat een communautaire doorbraak gemakkelijker met de liberalen tot stand kan komen, lijkt een sterk staaltje wensdenken.

door Han Renard

De kans dat Michel het FDF in het stof doet bijten, is even groot als de kans dat de CD&V op communautair vlak de N-VA laat stikken.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content