Peter Vandeweerdt

Klassieke muziek op het internet: het lijkt een onnatuurlijke combinatie. Nochtans blijkt het medium niet alleen geschikt voor het downloaden van pophits.

Het internet blijkt geen snelle, maar net een ontzettend trage machine. Bij het downloaden van klassieke muziek is dat een handicap: zowel door de gemiddelde lengte van de stukken als door de gewenste kwaliteit gaat het meestal om zwaardere bestanden. Die worden minder vlot ter beschikking gesteld omdat het downloaden veel computertijd van de aanbieder en van de ontvanger in beslag neemt.

Maar zelfs dat weerhoudt de echte muziekliefhebber er niet van om pakweg de Vivaldi-opnamen van Nigel Kennedy in zijn collectie te stoppen. We stuiten vrijwel meteen op De vier seizoenen in 192 bps-kwaliteit (bps staat voor bits per seconde: de kwaliteit van een mp3-bestand varieert tussen 32 en 320 bps). Misschien niet voor de Denon-versterker thuis, maar meer dan goed genoeg voor de iPod of de cd-speler in de auto, als die mp3’s draait.

Zowat elk bekend klassiek stuk wordt op de een of andere manier aangeboden. Geeft u Beethoven symphony in, dan staan ze er uiteindelijk alle negen. De beroemde aria Nessun Dorma van Puccini levert honderden reacties op: in verschillende uitvoeringen, waaronder recente, en soms zelfs van cd-kwaliteit. En zo blijft het doorgaan: Gymnopédies, ThePlanets, Rach 3, het celloconcerto van Elgar, u tikt in en de lijstjes lopen binnen.

Klassiek leeft

Je kunt er zelfs een populariteitstest van maken. Het aantal reacties dat Bach oplevert versus Coldplay versus Britney Spears. Arbitrair natuurlijk: als je het een dag later opnieuw probeert, krijg je een andere uitslag. Maar de grote lijnen blijven dezelfde: Mozart en Beethoven staan helemaal bovenaan, net onder Shakira, Eminem en de Rolling Stones. La Spears gaat af als een gieter. Wanneer ’s avonds ook de Amerikanen het internet bezoeken, wint Beethoven zelfs.

Een analyse van wat er binnenkomt, is veelzeggend. Brahms scoort goed, maar eenderde van het totaalresultaat betreft hetzelfde muziekje: zijn Gute Nacht. Bij Mozart is EineKleine Nachtmusik de topper. Bekende uitvoerders zoals Luciano Pavarotti, Andrea Bocelli, Nigel Kennedy en Sarah Brightman scoren hoog. Recente opnamen doen het beter dan oudere. Klassieke muziek als de top-100 aller tijden dus. Wel een bijzonder uitgebreide en vaak verrassende top-100, verzameld door een vrij jong publiek. Klassiek is in elk geval nog lang niet dood.

Minder goed vergaat het hier de modernere componisten. Een cultpopgroepje als Arcade Fire scoort vijftig keer hoger dan Penderecki, twintig keer hoger dan Respighi, en ongeveer even hoog als Philip Glass, die zijn score duidelijk dankt aan zijn filmmuziek.

Ook zeldzame opnamen zijn te vinden, maar niet systematisch. Er komen reacties als u bijvoorbeeld Bruno Walter of Arthur Grumiaux ingeeft, maar de kans dat u precies vindt wat u zoekt, is eerder klein. Hetzelfde geldt voor zeldzame instrumenten: je vindt voorbeelden van opnamen van de glasharmonica, maar niet van Mozarts composities ervoor.

Kosten noch moeite

Voor wie het bovenstaande heiligschennis vond, zijn er op het internet ook ontelbare, soms zeer degelijke sites over klassieke muziek met eindeloze informatie: biografische, historische, musicologische, discografische, didactische, over instrumentenbouw en akoestiek. Ook het aanbod van de recentste opnamen en boeken, met besprekingen ervan, is enorm. Je vindt de merkwaardigste subthema’s: een site over alle requiemcomponisten (600) en eentje over alle Stabat Maters (400), bijvoorbeeld. Als gebruiker heb je de opdracht het kaf van het koren te scheiden. Maar hoe dan ook krijg je verbluffend veel en actuele informatie.

Via het internet is ook heel wat muziek tegen betaling te vinden, van digitale downloads uit iShops tot te bestellen nieuwe of tweedehandse cd’s en platen, ook zeldzame opnamen. Bepaalde hedendaagse componisten bieden trouwens hun eigen muziek, of delen ervan, gratis aan. In sommige gevallen wordt ook populaire klassieke muziek gratis aangeboden, maar daar schuilt vrijwel altijd een addertje in het gras.

Nog handiger is het internet voor het vinden van partituren. Vele bekende klassieke solostukken vindt u gratis door de zoekmachine los te laten op free sheet music of free scores, en dan componist en muziekstuk in te vullen. Heel vaak komt u dan op dezelfde sites terecht. De sites die gratis bladmuziek aanbieden, verkopen zo goed als altijd ook partituren, en het verschil tussen beide kan vaag zijn.

Er zit dus muziek in uw computer, ook klassieke, en het kost niet veel moeite die eruit te halen. Daarvoor een computer gebruiken die vertrouwelijke informatie of onmisbare files bevat, is niet aan te raden, hoewel het mits wat voorzichtigheid best veilig is. Topkwaliteit wordt evenmin aangeboden, maar een goede mp3 is te genieten.

Het materiaal is uiteraard ook beschik- en uitleenbaar in mediatheken, maar daarvoor moet u zich verplaatsen. En dat is nu net de kracht van het internet: muziek aan de vingertoppen. De gedachte komt op, u tikt in en even later staat het er.

Peter Vandeweerdt

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content