Ron Galella 1931 – 2022

© Gettyimages
© Gettyimages

In New Jersey overleed Ron Galella (91) aan een hartfalen, de meest gerenommeerde en beruchte paparazzo ooit. Zijn vader komt uit het leeglopende dorp Muro Lucano in de achtergestelde regio Basilicata, helemaal in het zuiden van Italië. De meubelmaker strandt in de New Yorkse Bronx. De taal krijgt hij nooit onder de knie, drinken wel. Galella’s moeder – ook van Italiaanse origine maar in de VS geboren – klust bij als haakster. ‘Zij was veramerikaniseerd, hield van sterren, glitter. Hij alleen van wijn, te veel wijn’, zegt Ron later als derde van vijf kinderen.

Op school is hij geen uitblinker, hij lummelt wat rond en stelt zijn legerdienst uit tot zijn twintigste. Dan woedt de Koreaanse Oorlog, maar Galella ziet geen slagveld: hij geeft zich op als technicus en leert camera’s herstellen. Zo valt hij op het boek How to Photograph Women en dat lijkt hem wel iets – vooral om meisjes te versieren. De jongen trekt naar Pasadena in Californië, waar de Art Center School vlak voor de oorlog een afdeling fotografie begon. En hij pikt ook nog enkele trimesters drama en regie mee. Dan vestigt hij zich in New York als bescheiden fotograaf met veelal klussen op familiefeestjes.

Ron had geen moreel kompas.

Hij wil eigenlijk beroemdheden portretteren, maar de jongeman heeft het geld niet voor een studio. Hij bluft zich binnen bij de tabloidkrant The National Enquirer en het filmmagazine Photoplay, krijgt af en toe een klus maar jaagt vooral als freelancer op straat op the rich and famous. Dat doet hij geheel in eigen stijl, in feite zonder enige stijl. Als Jane Fonda moet bevallen, dringt hij het ziekenhuis binnen en staat hij aan haar kamer. Hij geeft de bewaker van een douaneloods aan het water een habbekrats, verstopt zich er een heel weekend om zo de flikflooiende Richard Burton op zijn boot met Liz Taylor vast te leggen.

Konijnen en kelders

De gepatenteerde partycrasher koopt obers en portiers om, verkleedt zich als Kerstman, tuinman of Griekse visser en achtervolgt de sterren genadeloos, vaak letterlijk uit struiken of van achter bomen of auto’s springend. ‘Ron had geen moreel kompas’, denkt Etheleen Staley, eigenaar van de befaamde New Yorkse fotogalerie Staley-Wise. ‘Hij zag niks verkeerds in het jagen op mensen en kon geen respect opbrengen voor hun privacy.’ Dat botst weleens.

Zo verkoopt een woedende Marlon Brandon hem bij een uitje een fikse rechtse. Kaak en vijf tanden gebroken bij de fotograaf, handbeentje kapot bij de acteur, wiens losse handjes hem in de rechtbank 40.000 dollar kosten. Bij een volgend treffen van de twee draagt Galella treiterend een helm uit het Amerikaanse voetbal. In Mexico plukken bodyguards van Richard Burton de verstopte paparazzo uit een rommelkot aan een zwembad en gebruiken hem als boksbal.

De meest memorabele stampei krijgt hij met Jackie Kennedy. Jarenlang stalkt hij de weduwe van de president, hij zit haar na tot in Griekenland. Als hij op een dag uit de bosschage van Central Park springt en de fietsende Jackie verrast, rijdt de achtjarige JFK junior bijna onder de auto’s op Fifth Avenue. ‘Smash his camera!’ gilt Jackie, en dat wordt later de titel van een succesvolle documentaire over Galella. Veiligheidsagenten pakken hem op en er komt een proces waar de vlegel ook aanvoert dat mevrouw Kennedy eigenlijk niks liever wil dan te pas en te onpas gefotografeerd worden. Voortaan moet Galella 7,5 meter van haar weg blijven. Dat verbod negeert hij straal, hij daagt zelfs naast Jackie O op met een uitvergrote meter. Bij een tweede proces bedreigt de rechter hem met 120.000 dollar boete en zes jaar cel als hij nog één plaatje van haar neemt. Pas dan geeft Galella zijn compulsieve jacht op Kennedy op.

In 1979 – dan 49 – trouwt hij met Betty Burke, de zeventien jaar jongere beeldredactrice van een krant. Er komen geen kinderen. Zij zet rond het alfamannetje – hoewel privé een uitermate charmante heer – een bedrijfje op met jonge talenten en stuurt de verhuizing van een bescheiden optrekje in New York naar een protserige witte villa in het groene Montville, New Jersey. Met een Hollywoodster met zijn naam op de oprit, kelders voor wat later een archief van 3 miljoen afdrukken en negatieven zal worden, en… konijnen. Want het keuntje dat zijn vader in hun kolenkelder vetmestte en dan in een stoofpot draaide, veroorzaakte een trauma.

No picture!

In de jaren negentig heeft Ron Galella iedereen met naam en faam gehad. Andy Warhol roemt hem als de beste omdat hij altijd opduikt op de right place maar voor de betrokkenen op de wrong time. Stilaan loopt de handel van Galella achteruit. Maar midden jaren 2000 ontdekt de kunstwereld hem. Het New Yorkse Museum of Modern Art koopt vijf van zijn portretten, er komen prestigieuze tentoonstellingen en liefst 22 blinkende fotoboeken vol idolen die hij op zijn manier vastlegde.

‘Je stelt je toestel vooraf in en dan verras je hen. Voor ze “No picture!” kunnen roepen, heb ik al twee shots. Je houdt de camera voor je borst, niet door de lens kijken maar recht in de ogen van de gefotografeerde en die kijkt dan naar mij, niet naar de camera. Dat geeft speciale beelden, dat is mijn handtekening.’ In elk geval vormen ze gestolde documenten in zwart-wit uit een tijd zonder internet of smartphones. De tijd van de brutaaltjes.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content