Politici waken over de res publica, het welzijn van de burgers. Een mooi beroep, een roeping eigenlijk. En dat kan best lastig zijn, zoals vorige week bleek. Hoewel. Werd het land lamgelegd door stakingen? Orkanen? Overstromingen? Rassenrellen? Opstanden in de gevangenissen? Nee, het was rustig in het land en de burger gedroeg zich gedwee en zonder veel illusies.
Deed de oppositie dan vervelend? Eigenlijk niet. Het Blok hield zijn grote mond en de CD&V kon Pieter De Crem doen zwijgen. Waarom kreeg de VLD het dan zo moeilijk? Er was slaande ruzie over de vraag wat je moet doen als blijkt dat je in de hoek zit waar de klappen vallen. De strategen vroegen zich af wat de potentiële blauwe kiezer het meest zou appreciëren: je sluw terugtrekken of strijdend ten onder gaan in een ‘symbooldossier’. Dat gaat erom of niet-Europese vreemdelingen in ons land, die geen Belg willen worden, mogen meestemmen voor de gemeenteraadsverkiezingen. Dat zouden ze volgens het regeerakkoord mogen als daar in het parlement een meerderheid voor te vinden is. En die ís er, ook al vindt een meerderheid van de Vlamingen dat geen goed idee. De voorstanders geven toe dat het migrantenstemrecht niet meteen veel problemen zal oplossen. Ze vinden gewoon dat alle betrokkenen in onze gemeenten hun zeg mogen hebben. En de vreemdelingen zijn betrokkenen: ze vormen in de steden en gemeenten een deel van het probleem en dus een deel van de oplossing. Zo gaat dat in een democratie.
Maar, redeneerde VLD-voorzitter Karel De Gucht, als het migrantenstemrecht er toch komt, kunnen we misschien díé vreemdelingen ervan uitsluiten die de democratie enkel gebruiken om ze onderuit te halen. Dat is tussen twee haakjes ook de wens van de meerderheid van de moslims in ons land.
Moeilijk: democratie is er niet alleen voor democraten, maar ook voor niet-democraten, onder wie veel Belgen. Dat is haar zwakte en tegelijk haar sterkte. Het gaat dus om meer dan een symbooldossier. Want ondertussen wordt toch overal in Europa duidelijk dat een maffia van moslimintegristen heel systematisch een machtscentrum aan het uitbouwen is. Zelfs het tolerante en politiek-correcte Nederland maakt zich nu openlijk zorgen.
De bezorgdheid van De Gucht kan dus vertaald worden als: moeten we die integristen steunen door ze stemrecht te verlenen? Maar voor dát democratische debat had de VLD, verlamd van angst door opiniepeilingen en de naderende verkiezingen, geen tijd.
Misjoe Verleyen
