Het unieke, eigenzinnige ensemble Blindman van Eric Sleichim blikt terug maar vooral vooruit met drie happenings in Brussel, Antwerpen en Brugge.
Vertrekken van een krachtig en vooruitstrevend concept en dat met grote integriteit blijven ontwikkelen en verkennen: dat is wat Eric Sleichim de voorbije twintig jaar met Blindman heeft gedaan. Het ensemble mag terugkijken op een aantal heel bijzondere projecten: multimediaal, gebaseerd op heel oude tot hedendaagse muziek, maar altijd weer vertrekkend van dezelfde materie: klank. In het begin meer bepaald de klank van vier saxofoons. Sleichim: ‘Onze articulatie komt van de klassieke muziek, maar het timbre, de rijkheid van expressie komt van de jazz, waar de stembanden meetrillen. Zo kun je heel genuanceerd crescendo’s en decrescendo’s vormen zonder dat het – een eeuwig risico met de sax – kitscherig wordt.’ Met die unieke klank namen ze eerst de vier Koraalpartita’s van Bach op.
Vandaar ging het twee richtingen uit: enerzijds naar de oude muziek van Perotinus, Willaert, Josquin, waarvan ze de mogelijkheden voor sax ontdekten met de hulp van grootmeesters als Paul Van Nevel. Maar de ’trage puls’ in die oude muziek vormt net zo goed de band met pakweg Ligeti, Reich of Cage. Sleichim is een groot voorstander van het combineren van oude/klassieke en hedendaags muziek, ook omdat je daardoor de luisteraar een context geeft die de avant-garde toegankelijker maakt. Blindman werkte verder aan de multidisciplinaire aanpak, maar begon ook te werken met jongere ensembles. Dat begon in 2003 en is intussen geculmineerd in de combinatie van liefst vijf kwartetten: het bestaande, een junior saxkwartet, strijkers, slagwerk en stemmen.
Met dat gezelschap presenteert Blindman de komende weken een boeiende happening, die vertrekt van een ‘Geheugenlandschap’. Sleichim: ‘Voor een kunstenaar aan een werk begint, haalt hij zich – naast de techniek en de structuur – de context van zijn belevenissen voor de geest. Het is terugkijken, maar dan met de bedoeling iets nieuws te creëren.’
Een tip van de sluier wil hij wel oplichten. ‘Adem is het vertrekpunt: adem van de saxen, van de zangers, strijkstokken die over de snaren ruisen, de percussionisten die de vellen strelen. Daarna komt een stuk van James Tenney, waarbij iedereen vertrekt van de la, 440 herz, en dan langzaam uit elkaar drijft tot er een interval ontstaat. Een verder sleutelwerk is de compositie van Charles Ives, die in 1904 al de komst van de atonale muziek aankondigde.’ Zo groeit een vooral hedendaagse, uitdagende verkenning voor het intellect én het gevoel.
20X20 VAN BLINDMAN. 9 FEBRUARI: KAAITHEATER, BRUSSEL; 22 FEBRUARI: DESINGEL, ANTWERPEN (MET EEN PERFORMANCE SAMEN MET JAN FABRE); 1 MAART: CONCERTGEBOUW, BRUGGE.
OP DE BLOG ‘DISSONANT’ OP KNACK.BE LEEST U DEZE WEEK EEN INTERVIEW MET ERIC SLEICHIM. U VINDT ER OOK EEN VERSLAG VAN ‘KLARA IN HET PALEIS’.
Peter Vandeweerdt
