Pol&soc’er wint wielerkoers

NICK NUYENS. Winnaar Ronde van Vlaanderen 2011 voor Sylvain Chavanel en Fabian Cancellara. © IMAGE GLOBE
Koen Meulenaere
Koen Meulenaere Van 1991 tot 2012 de satiricus van Knack

Het heeft lang geduurd tot Nick Nuyens een echt grote klassieker op zijn naam heeft gebracht. Hij won Parijs-Brussel, maar in de echte superkoersen bleef het bij een tweede plaats in de Ronde van Vlaanderen 2008, achter Stijn Devolder. Dat mag geen verbazing wekken: Nick is namelijk licentiaat communicatiewetenschappen, en dan nog wel van de Katholieke Universiteit Leuven.

Vandaag valt communicatiewetenschappen onder de grote koepel van de sociale wetenschappen, maar vroeger was dat onder pol&soc: politieke en sociale wetenschappen. Een begrip in de academische wereld en ver daarbuiten. Een pol&soc’er, vaak geassocieerd met mei 68, was een langharige, ongewassen, tabak dampende en overmatig bier consumerende praatjesmaker die te stom was om echte studies aan te vatten. Ondergetekende bijvoorbeeld.

Nooit heeft iemand een pol&soc’er op iets nuttigs betrapt, en al helemaal niet op het winnen van een sportwedstrijd, aangezien hij van nature te lui was om zijn kont van zijn barkruk te heffen. Nuyens is de eerste die de ban breekt. Dankzij onze Nick kunnen ook wij weer buiten komen: wij hebben de Ronde van Vlaanderen gewonnen.

Nick Nuyens is altijd een graag geziene klant geweest bij de immer vermoeide wielerreporters. Doorgaans welgezind, atypisch voor een pol&soc’er, en steeds klaar met een goed klinkend verhaal. Mogelijk heeft dat meer te maken met zijn jeugd in Bevel dan met zijn universitaire opleiding. Bevel ligt in de buurt van Lier en in die streek zijn ze allemaal welgezind – men herinnere zich Pallieter en Walter Grootaers – en zitten ze zeker nooit verlegen om een sterk exposé.

In het wielermilieu weten ze niet beter of communicatiewetenschappen is een eerbiedwaardige studierichting, en dus stond Nuyens meteen bekend als ‘een verstandige coureur’. Hij was iemand die de koers goed las, maar die alleen als vrijbuiter in wedstrijden van 200 kilometer ook kon zegevieren. Om een topklassieker te winnen, was Nick volgens zijn eigen moeder te slim, een kwalificatie die men zelden hoort gebruiken in verband met een communicatiewetenschapper.

Dat vooroordeel leek te worden bevestigd toen Nuyens kopman werd bij Cofidis en de hoge verwachtingen niet kon inlossen. Nog erger was het de afgelopen twee jaar bij Rabobank, waar een opeenstapeling van pech en frustratie voor twee mislukte seizoenen zorgde. En toen kwam Bjarne Riis aankloppen, ploegleider van het leeglopende Saxo Bank, meestermotivator, de man die zijn renners in de winter op overlevingstocht naar het noorden van Finland stuurt om de groepsgeest aan te scherpen. Altijd goed mee gelachen, met die dwaas, maar bij Nuyens deed zijn aanpak wonderen. Nick won eerst Dwars door Vlaanderen, voor de opgang van N-VA nog Dwars door België geheten, en daarna vanuit verloren positie en meer nog met het hoofd dan met de benen de Ronde van Vlaanderen.

Namens collega Piet Piryns, de laatste nog levende soixante-huitard, namens ondergetekende, en namens vele lezers van Knack: dank u Nick, voor de glans die u op de valreep aan ons diploma hebt gegeven. Piet, licht euforisch, al kan dat ook van de paddenstoelen geweest zijn, heeft zich alvast een fiets gekocht.

Koen Meulenaere

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content