‘Abstracte kunst bestaat niet. Je moet altijd ergens mee beginnen. Achteraf kun je altijd de sporen van de realiteit opnieuw verwijderen.’ Om maar te zeggen dat Pablo Picasso géén fan van abstracte kunst was, laat staan een abstract kunstenaar. Toch leunde de Spaanse meester meermaals tegen de abstractie aan, om ze vervolgens opnieuw te lossen en het figuratieve nooit helemaal weg te wissen. Hij deed het ten tijde van zijn kubistische experimenten met Les demoiselles d’Avignon anno 1910. Hij deed het jaren later, toen hij met surrealisme en actionpainting flirtte. Altijd duiken er abstracte vormen op in zijn werk, dat daarom steevast met abstractie wordt geassocieerd. Het is meteen het onderwerp van deze expo, die aan de hand van 160 werken laat zien hoe Picasso’s beeldtaal evolueerde. Gitaren, Minotaurussen, violen en vrouwen naar believen, toch als je goed genoeg kijkt.
Tot 07.02
