Piepkleine afvalproducten van onze plasticmanie worden stilaan overal in onze wereld aangetroffen, in lucht, aarde en water. Een studie in Nature Communications onderzocht microplastics in de zeeën van het Arctische gebied. Ze zijn er alomtegenwoordig. Microplastics zijn plastic deeltjes met een diameter van minder dan 5 millimeter.

Onderzoek wees uit dat de plasticvervuiling in de Arctische regio vooral afkomstig is van textiel. Er werden met name veel polyestervezels gevonden: driekwart van de massa synthetische vezels in het afval was polyester. Die komen niet alleen van het maakproces, maar ook, en misschien wel vooral, van slijtage tijdens het wassen van kledij. Via riolen en rivieren spoelen de losgeweekte deeltjes de zee in.

De vervuiling is het zwaarst in het deel van de Arctische regio dat door de Atlantische Oceaan wordt gevoed – onze kant dus.

Een studie in Scientific Reports concludeerde dat zeegras een filter is voor stukjes plastic. Zeegrasweiden kunnen zelfs als een soort waterzuivering fungeren. Plastic komt vast te zitten tussen de bladeren van het zeegras. Als die afvallen, worden ze door de golven in bolvormige kluwen gedraaid, waarin het plastic blijft steken. De bollen spoelen meestal aan op het strand. Zo komt het plastic weer aan land.