De voorbije jaren kon er geen BV over zijn privéleven vertellen, of hij had een ezel. Iederéén wou plots een ezel. Tot de rage voorbijging, en de crisis toesloeg. De Ezeloase probeert afgedankte ezels een beter leven te bezorgen.
In het lieflijke Waalse dorpje Bombaye, net bezuiden de Voerstreek, ligt het enige erkende ezelopvangcentrum van België. Zeven jaar geleden zette Muriel Smitz haar stallen en weilanden open voor verwaarloosde ezels en startte ze de vzw De Ezeloase op. De economische crisis treft niet alleen mensen. Ook hun huisdieren hebben zwaar te lijden. Het aantal ezels dat aan zijn lot wordt overgelaten neemt overhand toe. Met 24 dieren zit het opvangcentrum volledig vol. Vijf andere noodlijdende ezeltjes staan op de wachtlijst voor een begeerde plaats in de oase. Het centrum draait uitsluitend op vrijwilligers en is dringend op zoek naar middelen, geschikte adoptiegezinnen en peters met een hart voor dieren. Schrijver Stefan Brijs, zelf een fervente ezelliefhebber, trekt alvast mee aan de kar.
‘Het aantal aanvragen om ezels op te nemen in het opvangcentrum neemt dramatische proporties aan’, zegt Muriel Smitz. ‘We staan er machteloos tegenover. Het centrum zit meer dan vol, zoals de meeste dierenasielen. We moeten er nu voor zorgen dat de ezels hier een goed leven krijgen, en verder ijveren we voor een maximale preventie door stages te geven en raadgevingen te verstrekken. Geregeld krijgen we vragen van ezeleigenaars die problemen hebben. We helpen hen zo veel mogelijk, in de hoop dat waar ook in België de ezeltjes een goed leven zouden hebben. De economische malaise is bij ons direct voelbaar. Een groeiend aantal mensen kan niet meer voor zichzelf zorgen, laat staan voor hun grotere huisdieren. De eigenaars die ons hun ezel toevertrouwen zeggen dat niet met zo veel woorden, want ze schamen zich voor de situatie waarin ze zijn terechtgekomen. Mensen met financiële problemen, gescheiden mensen, ezelbezitters die door omstandigheden kleiner moeten gaan wonen en hun ezel niet kunnen meenemen… Wij vinden zo goed als geen adoptiefamilies meer, als gevolg van de crisis. Het is frustrerend dat we niet meer kunnen doen.’
Maar niet álles is aan de crisis te wijten. Smitz: ‘Soms hebben we het gevoel dat ons werk een druppel op een hete plaat is. We hebben af te rekenen met oneerlijke handelaars en weinig scrupuleuze kwekers. De dieren worden vaak behandeld als koopwaar, waarvan sommige mensen zich bij de eerste gelegenheid die zich aandient af willen maken. Maar goed, ik blijf ervan overtuigd dat ons werk een verschil maakt.’
Erbarmelijke omstandigheden
De 25-jarige ezelin Chourique kijkt op zodra Muriel de stal binnenkomt. ‘Chourique heeft het bij haar vorige eigenaar zwaar te verduren gehad’, vertelt ze. ‘Omdat haar hoeven nooit bekapt zijn, kon ze niet meer staan. Het arme dier sleepte zich op haar buik voort door de achtertuin. Toen we haar aantroffen, had ze zware doorligwonden, schaafplekken en een volledig vergroeide beenstand. Het dier heeft een grote operatie ondergaan. Dankzij een hoefprothese en orthopedische schoenen is ze weer op de been.’
In de weide maken we kennis met Martin. De zeventienjarige hengst was ergens in Limburg aan zijn lot overgelaten. Regelmatig werden zijn poten vastgebonden. Vervolgens werd hij afgeranseld omdat hij niet deed wat zijn ‘baasje’ van hem vroeg. Het dier was mensenschuw geworden. Hij heeft twee jaar nodig gehad om vertrouwen in mensen te krijgen. En dat is aardig gelukt. Martin komt me nieuwsgierig besnuffelen. Even later legt hij spontaan zijn grote kop op mijn schouder en schurkt zich tegen me aan.
Wat verderop staat Polo rustig te grazen. De jonge ruin werd in erbarmelijke, onhygiënische omstandigheden aangetroffen en naar het opvangcentrum overgebracht. Jaren geleden heeft hij een besmettelijke ziekte opgelopen die via rattenurine wordt doorgegeven. De ziekte werd niet behandeld, waardoor het dier blind is geworden. Samen met een aantal andere soortgenoten zullen Chourique, Martin en Polo tot het einde van hun dagen een rustig leven in de oase slijten. Voor andere ezels is men dringend op zoek naar een veilig pleeggezin.
Adoptie
De Ezeloase streeft ernaar om zo veel mogelijk verwaarloosde ezels na hun herstel een nieuwe thuis te bezorgen, zodat er opnieuw plaats vrijkomt voor andere noodlijdende dieren. De voorbije jaren hebben al 33 ezels een warme thuis gevonden. Ezels die ter adoptie worden aangeboden zijn in goede gezondheid, ingeënt, ontwormd, ontluisd, bekapt en de hengsten zijn gecastreerd. Aan een adoptie zijn enige voorwaarden verbonden zodat de geadopteerde ezel niet meer hetzelfde lot kan overkomen als in het verleden. Zo zal de Ezeloase vooraf de plek bezoeken en keuren waar de dieren zullen worden gehuisvest. Ook blijven alle geadopteerde ezels eigendom van de Ezeloase. Ze mogen niet worden doorverkocht, en zodra er tekenen zijn dat ze niet meer de gewenste verzorging krijgen, worden ze teruggehaald naar het opvangcentrum. Als de adoptieouders door omstandigheden (ziekte, verhuizing…) niet meer voor hun ezels kunnen zorgen, vangt de Ezeloase de dieren opnieuw op.
De Ezeloase is een officieel erkende vzw die volledig op vrijwilligers draait. Het opvangcentrum kan tot op heden op geen enkele vorm van overheidssubsidies rekenen. ‘Wij zijn volledig afhankelijk van de goede wil van mensen’, benadrukt ondervoorzitster Thérèse de Groot. ‘We hebben tweehonderd leden die jaarlijks 20 euro lidgeld betalen en ons ledenblad toegestuurd krijgen. Peters en meters van een ezel engageren zich voor 15 euro per maand. Voor 5 euro per maand kun je peter worden van de Ezeloase. Daarnaast zijn we ook dringend op zoek naar gemotiveerde vrijwilligers. De ezels in het opvangcentrum moeten elke dag verzorgd worden. Bovendien zijn alle gehuisveste dieren perfect tweetalig. (lacht) Ze worden door Waalse en door Vlaamse dierenvrienden verzorgd.’
INFO: WWW.EZELOASE.ORG
DOOR BART DEMYTTENAERE / TEKENING BART SCHOOFS / FOTO FRANKY VERDICKT
‘Steeds meer mensen kunnen niet meer voor zichzelf zorgen, laat staan voor hun grotere huisdieren.’
Alle geadop-teerde ezels blijven eigendom van de Ezeloase. Ze mogen niet worden doorver-kocht.
