Officieel is Michael Chris-topher Coke, Dudus voor de vrienden, een bijzonder machtige Jamaicaanse ondernemer die ondanks zijn successen in de vastgoed- en muzieksector zo weinig mogelijk persoonlijke publiciteit opzoekt. Maar over het werkelijke aandeel van de ondernemingen Incomparable Enterprise en Presidential Click in de portefeuille van Coke bestaan grote twijfels. Coke wordt er door een Amerikaanse openbare aanklager van verdacht de leider te zijn van de Shower Posse, een internationale misdaadorganisatie met ‘hoofdzetel’ in Tivoli Gardens, een arbeiderswijk in West Kingston.
Toen eind jaren tachtig vader Lester Coke werd gearresteerd door de Jamaicaanse politie, achtten Amerikaanse drugsbestrijders de Shower Posse verantwoordelijk voor de verdeling van 40 procent van alle crack in de Verenigde Staten. De voorbije twintig jaar zou het crack-, cocaïne- en marihuana-imperium almaar verder uitgebreid zijn. Zoals dat de gewoonte is in Jamaica kwamen Dudus’ uitstekende contacten in de politiek, vooral in de Labour Party, daarbij goed van pas. De verkiezingen van 2007 waren een absolute voltreffer. Bruce Golding, volksvertegenwoordiger voor de kieskring Tivoli Gardens, leidde de Labour Party naar de overwinning en werd de nieuwe premier van Jamaica. Een groot deel van zijn popula-riteit dankt hij aan Dudus Coke, de ‘president’ die zich met allerlei sociale voorzieningen voor de bewoners onsterfelijk heeft gemaakt in Tivoli Gardens.
Groot alarm dus toen in augustus 2009 vanuit de VS de vraag kwam om Coke uit te leveren wegens drugs- en wapenhandel. Onder het mom van ‘niet-rechtmatig verkregen bewijsmateriaal’ legde premier Golding de vraag naast zich neer. Negen maanden later, toen de Amerikanen de druk opvoerden en Golding binnen zijn eigen regering geen steun meer vond, moest hij toch instemmen met de uitlevering. In mei organiseerde de Jamaicaanse politie een klopjacht op Coke. Tivoli Gardens stond in lichterlaaie. Aanhangers van de verdachte trokken barricades op en toonden zich bereid hun leven te geven. ‘After God, then Dudus’, verwoordde een van de rebellen het ongeloof over een mogelijke arrestatie van hun held. ‘Hem treft geen schuld. Hij heeft onze kinderen een school gegeven. Zijn aanhoudingsbevel berust op leugens.’
Het leger werd ingezet. Het straatgeweld hield een hele week aan. Toen de hevigste onlusten achter de rug waren, werden 76 doden geteld. Toch was het met enige trots dat de Jamaicaanse politiechef Owen Ellington vorige week de arrestatie van Coke bekendmaakte. Bijgestaan door een predikant en vermomd als vrouw had Dudus zich naar de Amerikaanse ambassade willen begeven om zich daar te laten inrekenen – hij was bang dat hem hetzelfde levenseinde te wachten stond als zijn vader, die 1992, in afwachting van zijn uitlevering aan de VS, het slachtoffer werd van een vuurgevecht in een Jamaicaanse gevangenis. Ook voor Dudus Coke zat een rechtstreekse aanhouding door de Amerikanen er echter niet in. Onderweg naar de ambassade stuitte hij op een grootschalige controle van de Jamaicaanse politie. Ondertussen is Coke wel geland op Amerikaanse bodem. In een verklaring die werd vrijgegeven door zijn advocaten liet hij weten dat hij met zijn aanhouding een einde wou maken aan het bloedbad in zijn geboortestad. Voor het overige toonde Coke zich uiterst strijdvaardig. ‘Ik zal mij met man en macht verzetten tegen de beschuldigingen. Na het proces keer ik als een vrij man terug naar Jamaica.’
Hannes Cattebeke
