Ann Peuteman

Vijftien jaar lang is er gewerkt aan een betere opvang van jongeren met problemen. Maar volgens oud-minister van Welzijn Mieke Vogels is het resultaat een draak. Een erg lelijke dan nog.

Volgende week wordt het decreet over de zogenaamde integrale jeugdhulp besproken in de commissie Welzijn van het Vlaams Parlement. Maar het zou wel eens een maat voor niets kunnen worden. De bedoeling van integrale jeugdhulp is dat de muren tussen de verschillende sectoren, zoals de bijzondere jeugdzorg en de gehandicaptenzorg, gesloopt worden, zodat elke jongere de hulp krijgt die hij op dat moment nodig heeft. Het sluitstuk van die hervorming had de invoering van trajectbegeleiding moeten zijn, waardoor een jongen of meisje met problemen van begin tot eind door dezelfde vertrouwenspersoon zou worden begeleid. ‘Maar dat is ondertussen geschrapt wegens te duur’, zegt Vlaams Parlementslid Mieke Vogels (Groen). ‘Wel moet een medewerker van de instantie waar zo’n kind aanklopt het in theorie verder opvolgen. Maar hoe moet pakweg een Centrum voor Leerlingenbegeleiding (CLB) dat doen als er geen mankracht bijkomt?’

En die trajectbegeleiding is cruciaal?

Mieke Vogels: Natuurlijk. Zonder degelijke opvolging zullen sommige jongeren nog altijd van voorziening naar voorziening worden doorgestuurd. Verschrikkelijk. Iedereen, ook minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V), vindt wat er dertig jaar geleden in Jeugdoase is gebeurd nu echt schandelijk. Vandaag wordt er in instellingen niet meer aan het haar van de kinderen getrokken en er wordt ook geen heet water meer over hen gegoten. Maar als we niet naar jongeren luisteren en hen van de ene voorziening naar de andere hulpverlening blijven doorverwijzen, veroorzaakt dat even diepe trauma’s als mishandelingen. Ontzettend hypocriet allemaal. We zullen toch weer geen dertig jaar wachten om de huidige situatie aan te klagen?

Zullen de betrokken sectoren wel makkelijker kunnen samenwerken door het nieuwe decreet?

Vogels: Zoals het er nu naar uitziet worden de tussenschotten afgebroken om ze daarna nog hoger weer op te trekken. Wel zullen alle jongeren via dezelfde toegangspoort in de hulpverlening terechtkomen. Ze zullen worden door-gestuurd door een CLB, het Algemeen Welzijnswerk of Kind & Gezin. Die zullen bij zwaardere problemen een formulier invullen en dat dan naar de toegangspoort doorsturen. Op basis van dat papier, zonder met de jongere in kwestie te praten, wordt dan beslist wat er moet gebeuren. Niet alleen weet een kind op die manier nooit wat het te wachten staat, en de kans is groot dat meer kinderen zullen worden geplaatst. Want zonder met de betrokkenen zelf te praten, kan men onmogelijk de hele situatie in kaart brengen en dan is plaatsen soms de makkelijkste oplossing.

Ann Peuteman

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content