JONNY VAN DEN RIJSE
Jonny Van Den Rijse, voorzitter van de VLIG-ACOD (Vlaamse Intergewestelijke van de Algemene Centrale voor Openbare Diensten) kaartte met succes zijn leden het nieuwe herstructureringsplan van de NMBS aan.
?Wij waren géén vragende partij. Eind oktober vorig jaar werd het NMBS-personeel door de plannen van de directie zwaar gepakt. Wij zijn als ACOD dan gaan staken, zonder de christenen en dank zij onze acties konden we opnieuw naar de onderhandelingstafel. Daar werden een hele reeks negatieve aspecten van de voorstellen weggewerkt. Goed, op sommige vlakken moesten we toegeven, op andere punten hebben we het gehaald.
Cruciaal is dat de vastheid van betrekking gered werd, dat het statuut blijft. Mensen die in de zogenaamde pool zitten dat zijn in feite werknemers op overschot zouden afgedankt worden. Idem voor de tijdelijken. Er komt dus nu geen enkel ontslag en werknemers kunnen al vanaf hun 52ste met brugpensioen.
Wij gaan als ACOD niet euforisch doen, maar we zijn wel fier : we hebben in een bedrijf in moeilijkheden het principe van de 36-urenweek er doorgehaald. De regeringspartijen praten nog altijd over verkorting van de arbeidsduur en compenserende werkgelegenheid, maar wij deden het. Nu kunnen er een paar duizend nieuwe banen gecreëerd worden. Dat kost 1,65 percent inleveren. Pijnlijk, maar wat was het voorstel ? Nul percent inleveren en in 2005 nog 32.000 banen overhouden. Met andere woorden : 1.600 man uit de pool en 400 tijdelijken, samen 2.000 mensen onmiddellijk op straat.
Bovendien wou de NMBS opnieuw stations sluiten, lijnen afschaffen, frequenties verminderen, weekenddiensten inkrimpen,…. Dat is nu allemaal van de baan. Wij hebben gezegd : U kan blijkbaar makkelijk 100 miljard vinden voor de TGV waar we voorstander van zijn zoek dus ook geld voor binnenlands vervoer. Dat is gebeurd. Alle voor- en nadelen van dit akkoord zijn afgewogen. Elk ACOD-lid kon er zich over uitspreken en 75 percent keurde het goed. Ik zie alleen dat onze christelijke broeders geen enkele ledenvergadering hebben georganiseerd.”
MICHEL BOVY
Michel Bovy is als nationaal secretaris van de Christelijke Vakbond voor Communicatiemiddelen en Cultuur allesbehalve te spreken over het plan. De werknemers betalen het gelag, meent hij, en krijgen daarvoor weinig of niets in de plaats.
?De loonmatiging van 1,65 percent slaat op de bezoldiging, dus wedden, premies en toeslagen. Concreet betekent het 2 percent minder loon. Uitgerekend op een ogenblik dat er een indexaanpassing komt. Het ACOD geeft dus deze heilige koe op, wat ik helemaal niet begrijp. Bovendien staat in het protocol-akkoord dat de eindejaarspremie wordt vervangen. In de praktijk komt het erop neer dat eind 1996 de werknemers dus geen of in het beste geval slechts een halve premie krijgen. Als je dat allemaal optelt, kom je wellicht op een inlevering van meer dan 30.000 frank per jaar voor een bruto bezoldigingen van, zeg, 70.000 frank per maand.
Je kan dat nog verdedigen, mochten de maatregelen een gunstig effect hebben op de werkgelegenheid, maar wij betwijfelen dat ten zeerste. Volgens onze berekening garandeert de NMBS slechts 34.000 voltijdse banen, nauwelijks méér dan in het oorspronkelijk plan voorzien was. Zo komen er slechts 400 betrekkingen bij voor het opvullen van de noden die ontstaan door het invoeren van de 36-urenweek.
Voorts eist de NMBS voor de komende drie jaar een verhoging van de productiviteit met 7,5 percent. Maar het goederenvervoer stagneert en het reizigersvervoer zal in die drie jaar globaal met slechts 1,8 percent toenemen. Gevolg : de productiviteitsverbetering moet er komen via de vermindering van het personeelsbestand en dat blijkt ook uit interne documenten van de NMBS. Men gaat proberen middagpauzes te verlengen in plaats van dagen verlof toe te kennen, vrije weekends voor het rijdend personeel worden afgebouwd,… De mensen zullen dus zelf hun kortere werkweek moeten betalen.
De NMBS-plannen van oktober vorig jaar stelden heel duidelijk : er moet 70 miljard bespaard worden via inspanningen op personeelsvlak. Vorige week donderdag kwam de Raad van Bestuur tot een bedrag van 69 miljard frank. Gans het sociaal overleg, de onderhandelingen, de acties,… leverden dus uitgerekend 1 miljard op om de pil te verzachten. Voor zo’n conflict, waar zoveel mensen bij betrokken zijn en zovelen achter staan, vind ik dat bedroevend weinig.”
