Hofland (1)

Zelden zo’n eivolle, geweldig moeilijke poging tot definitie van ‘de mens’ gelezen als in “Hier! Nu! Veel!Lekker” (Knack nr. 44) van H.J.A. Hofland. Mijns inziens is/was de Sovjetmens niet meer dan een onder extreme dwang ontstane kuddemens en is de zogenaamde vrije westerse mens eveneens een door het systeem gedwongen kuddedier dat de titel ‘extreemst egoïstisch schepsel dat ooit op aarde rondliep’ meer dan verdient. Wat Hofland de evenementen- of consumptie- of paranoïde mens noemt, is in wezen slechts een gevolg van een ultieme cultivering van het ‘ik’. En dat is synoniem van egoïsme, egotisme, egotripperij waar onze cultuur in verkinderlijkt zonder verantwoordelijkheidszin voor wat er met de medemens of het leefmilieu gebeurt.

Hofland (2)

Ik feliciteer Hofland met zijn verhelderend overzicht van de laatste twintig jaar van onze eeuw, maar kan niet akkoord gaan met zijn conclusie.

Dit is niet het einde van de geschiedenis. Dit is niet het begin van een tijd waarin artikel één van de nieuwe grondwet het recht van de sterkste voor altijd vastlegt. Reaganomics en Thatcherism hebben niet voor eeuwig gezegevierd, zodat ook het einde van de ideologie is ingeluid.

De mens van de nieuwe eeuw zal niet eeuwig de ontslagen, vroegtijdige pensionering en de werkloosheid aanvaarden. Hij zal zich niet neerleggen bij het feit dat de rijken steeds rijker worden en de armen steeds armer. Er komt een nieuwe revolutie, maar dat zal niet het sovjet-communisme zijn.

Kust (1)

Als echte Oostendenaar en kustbewoner heb ik nooit begrepen waarom de Belgische kust onder druk van Luc Van Den Brande ineens Vlaamse kust werd. Als Renaat Landuyt eraan denkt dat weer te veranderen (“Dixit”, Knack nr. 45), kan ik dat alleen toejuichen.

Internationaal is onze kust gekend onder de vermelding Belgische kust. Al de rest is getouwtrek van Vlaamse politici die elkaar de loef afsteken met nefast flamingantisme.

Kust (2)

En als Vlaanderen nu eens onafhankelijk zou worden? Dan bestaat er géén Belgische kust meer en is het direct de “Vlaamse kust”. Waarom dan zoveel heibel op het verkeerde gebied.

Isvag

Paul Muys geeft in “Het Forum” (Knack nr. 45) blijk van een zeer oppervlakkige kennis van het Isvag-dossier.

– De grond van de zaak is dat acht van de tien gezondheidsspecialisten zich tijdens het overleg met minister Dua uitspraken tegen een heropstarting. De historische verontreiniging en de actuele milieudruk in de regio zijn zo hoog dat bijkomende vervuilingsbronnen absoluut moeten worden vermeden.

De investeringen in de oven bedroegen 1,3 miljard, geen 4,5 miljard frank. Isvag investeerde zonder te wachten op de afloop van de bouw- en milieuvergunningsprocedure. Daardoor werd de inspraak genegeerd en werden de vergunningen van de overheden afgedwongen.

– De alternatieven voor het milieuvriendelijk verwerken van het Isvag-afval zijn bekend en binnen twee jaar realiseerbaar. De bouw van een mechanisch biologische scheidings- en vergistingsinstallatie op de Hooge Maey in Antwerpen of bij Indaver in Beveren, gekoppeld aan een verbranding van het hoogcalorisch restant in de derde ovenlijn te Beveren, werd door de Antwerpse gouverneur Paulus aangereikt.

– De conclusie dat de oven geen impact heeft op bepaalde ziekten in de buurt wordt door andere wetenschappers aangevochten. De genetische afwijkingen werden enkel geïnventariseerd tot een week na de geboorte. Dergelijke afwijkingen treden meestal veel later op. De leerachterstand van kinderen werd vergeleken met die van een groep die op precies twee kilometer afstand woont.

Engels

Lernout en Hauspie vinden het niet meer nodig Nederlands als taal te gebruiken (“Hier spreekt men Engels” Knack nr. 45). Gelijk hebben ze. Het zou dus veel nuttiger zijn in ons onderwijs Engels als tweede taal aan te leren in plaats van Frans. In het beroepsonderwijs wordt enkel Frans geleerd, meestal zonder enig resultaat. Ook in ASO en TSO zijn de leerlingen na zes jaar Frans amper in staat om enkele woorden Frans te spreken, terwijl Engels met veel minder uren een beter gebruik toelaat.

Ik voorzie een wereld met de moedertaal als eerste taal en het Engels als tweede wereldtaal. Misschien kan de minister van Onderwijs dat doorvoeren?

Versnick

In “Een luitenant die zijn plaats kent” (Knack nr. 45) noemt u mij Vlaams parlementslid. Ik neem aan dat u daarmee bedoelt dat ik lid zou zijn van het Vlaamse parlement.

Ik ben rechtstreeks verkozen federaal volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Gent-Eeklo.

Orange

In “Telefonie” (“Knack multimedia”) staat dat de prijs voor Orange – My Talk in de daluren vijf frank per minuut is. De juiste prijs is vier frank en de prijs wordt per seconde en niet per minuut berekend.

Bodifée

Gerard Bodifée wil de jaartelling laten starten “Te beginnen bij Jericho” (Knack nr. 44). Onze cultuur is echter voor het grootste deel Grieks-Romeins. De keuze van een begindatum is inderdaad arbitrair, maar het zou zinvoller zijn om de jaartelling te beginnen met de stichting van Rome, te meer daar het systeem van jaartelling een Romeinse uitvinding is.

Zo bevinden we ons nu in het jaar 2752 ab urbe condita (sinds de stichting van Rome). Waardoor de huidige hysterie rond het jaar 2000 absoluut bespottelijk wordt.

Bijna dood

Anja Opdebeeck waagt zich op glad ijs als ze in “Even waren ze dood” (Knack nr. 44) naast de bijna dood-ervaring euthanasie aankaart: ‘Het zou niet mogen gebeuren als vluchtreactie maar als bewuste keuze.’ Alsof vluchten geen bewuste keuze kan zijn. Daarmee wordt nog eens aangetoond hoe onduidelijk en subjectief de rechtsgrond zou zijn als er een wettelijke basis wordt gegeven aan een opzettelijk levensbeëindigende handeling.

Monarchie (1)

De cijfers van de dotatie zijn nu bekend (“De uitzet van Mathilde”, Knack nr. 45 en “De week in België”, Knack nr. 44). Als werkzoekende zou ik graag – met hetzelfde gebrek aan schaamte en schroom – van dergelijke werkloosheidsvergoedingen genieten.

Bemerken we tevens dat prins Laurent, de enige met enigszins gezonde neigingen en inzichten, blijkbaar tot de bedelstaf veroordeeld moet zijn.

Als het aanstaande echtpaar als huwelijksgeschenk van de federale regering – dat wil zeggen van ons allemaal – zo’n tien miljoen krijgt, wat weerhoudt alle aanstaande echtparen er dan van dat ook te eisen? Zich beroepend op de grondwet die alle Belgen gelijk stelt voor de wet.

Monarchie (2)

Niemand stelt zich de vraag rond de essentie en wettelijkheid van koningshuizen. Ze zijn een aanfluiting van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens die zegt dat alle mensen vrij en gelijk geboren worden. Het kan dus niet dat staatshoofd worden op erfelijkheid steunt. Staatsmanschap moet men verdienen, niet erven.

Waterzuivering

“Het voorbeeld van de paters” (Knack nr. 42) ruikt naar reclame. Ik ben sinds vijftien jaar hoofd van de dienst Oppervlaktewateren van de stad Aalst, waardoor ik de werking van VMM en NV Aquafin van nabij heb leren kennen.

U moet weten dat een gemeente of stad eigen waterzuivering kan missen als kiespijn. Geen enkele Vlaams gemeente beschikt over het budget om wegen- en rioolpatrimonium correct te onderhouden, laat staan dat ze dure en complexe waterzuiveringsinstallaties aan haar patrimonium wenst toe te voegen.

De Vlaming is niet bezorgd om vloeibaar afval of grondwater. Hij heeft net geleerd huisvuil te sorteren, correct omgaan met een glascontainer is nog wat moeilijk. Hij spoelt uitwerpselen weg met drinkwater, doet de was met agressieve detergenten en geeft er geen bal om waar het allemaal terecht komt, zolang het hem maar niet te veel kost.

Vlaanderen probeert, decennia na de buurlanden en bedreigd door Europese ultimatums, zijn afvalwater in ijltempo te verzamelen en te zuiveren. Dat proces kwam pas goed op gang met de oprichting van Aquafin in 1991. Voor de fusies van 1976 werd er geen onderscheid gemaakt tussen waterlopen en riolen: kleine waterlopen en riolen sloten aan op gemengde riolen die op hun beurt uitmondden in een beek of rivier.

Gemengde riolen zijn de erfenis van duizend jaar rioolgeschiedenis. Dat systeem ongedaan maken vergt mega-investeringen van de overheid, grote persoonlijke inspanningen van de burgers en vijftig jaar voor de omschakeling.

Het rendement van de huidige zuivering wordt verlaagd door de alomtegenwoordige regenwaterverdunning. Om dat te voorkomen, moeten burgers, gemeenten en gewest massaal regenwater afkoppelen en hergebruiken. Daartegen bestaat veel weerstand. Tegen de wet in proberen nieuwbouwers hun regenwater aan te sluiten op de straatriolering.

Alle overheden samen kunnen niet voldoende geld vrijmaken voor een decente waterzuivering. Er moeten dus prioriteiten en goedkope oplossingen worden gezocht.

In Vlaanderen en Nederland is dat – wegens de bevolkingsdichtheid – centrale zuivering. Een gemeente kan niet even vlug de bestaande gebouwen doen afkoppelen en alle straten uitrusten met gescheiden riolen.

Dat de paters van Averbode door de afkoppeling het goede voorbeeld geven, klopt. Dat ze veel om het milieu geven, betwijfel ik: hun actie komt rijkelijk laat. Bovendien zitten in dat slib geen zware metalen of ander gif. Maar ook in Vilvoorde, Tessenderlo en Hoboken moet het afvalwater gezuiverd.

Het Werk

In “Slavin van de kerk” (Knack nr. 41) bespreekt Walter Pauli het boek van Irene Martens. Wij zijn persoonlijk bij de zaak betrokken en wensen over de feiten zelf geen publieke verklaringen af te leggen. Wij willen wel de volgende vraag opwerpen: waar neemt het slachtoffer welke verantwoordelijkheid op voor wat er in haar leven gebeurde? Of is men – eens slachtoffer – nooit meer verantwoordelijk voor wat is misgelopen?

Afval

Lezer Van Gaeveren stelt een alternatief voor voor het storten en verbranden van afval (“Het laatste woord”, Knack nr. 41). Het huisvuil en de vervuilde grond zouden naar de mijnen worden getransporteerd en in de lege mijngangen geblazen worden.

Dat die mijngangen na een tijd uitpuilen van het afval, is duidelijk. En daartoe werklozen, onhandelbare jongeren en asielzoekers inzetten, is onmogelijk. Voor het herstel van mijngangen zijn ervaren en gedisciplineerde mijnwerkers vereist.

Verhofstadt

Wetstraat 16, het adres van een onderneming bestuurd door Guy Verhofstadt, lijkt een McDonaldsrestaurant dat zoveel mogelijk hapklare brokken verkoopt. Zelfs de cadeautjes worden niet vergeten (“Paars-groen maakt de rekening”, Knack nr. 41). De ondernemer blijkt echter niet meer dan een franchisenemer van de groenen en heeft zich volledig afhankelijk gemaakt van de marginale groep die Agalev eigenlijk is.

De oprispingen van de laatste weken – mislukte regularisatie en dito uitwijzingen, weigeren van het referendum, belaagde staatshervorming, de onderwijsgelden en de vele andere die ons nog zullen ten deel vallen -, zullen later zijn dioxinecrisis blijken te zijn. Geen positieve vooruitzichten voor de komende gemeenteraadsverkiezingen.

Besparingen en privatiseringen zijn er niet meer bij. Integendeel: er is genoeg geld om voortijdig Sinterklaas te spelen. Na de gemeenteraadsverkiezingen zullen we opgezadeld worden met belastingcorrecties. Hoe veel zullen we moeten betalen om de put te dempen?

Geen referendum tenzij een waarbij de uitslag gunstig is voor de regering.

Geen achterkamerafspraken, meldde Verhofstadt vroeger. Maar hij koopt de Walen wel uit om een communautair heet hangijzer weg te moffelen.

Zal de topman de moed hebben om bij groot electoraal verlies zijn conclusies te trekken? Gaat hij terug naar Toscane? Wij wachten met spanning de gemeenteraadsverkiezingen af.

Dyslexie

In “Het laatste woord” (Knack nr. 44) beweren logopedisten, dat een PMS (vanaf september 2000 CLB) niet multidisciplinair is omdat er enkel psychologen, pedagogen en orthopedagogen werken. De auteurs hebben zich onvoldoende geïnformeerd: in de PMS-centra werken al altijd ook artsen, verpleegkundigen en maatschappelijk werkers. In de toekomst zullen in een CLB nog meer beroepsgroepen aan de slag kunnen. Logopedisten misschien, die dan in alle onafhankelijkheid kunnen onderzoeken of die dure en uitgebreide behandeling door privé-logopedisten echt wel nodig is.

In een andere brief trekt een zelfstandig psycholoog het mes.

Dat de PMS-centra “zo weinig geconsulteerd worden als het over leerproblemen gaat” is klare onzin. Ik daag de auteur uit om eens een weekje te komen meedraaien in een PMS: zonder twijfel zullen wij er allebei veel van opsteken!

Verder maakt de auteur een grote denkfout: het behoort immers niet tot de opdracht van een PMS of CLB om aan therapie te doen.

Consultatieve begeleiding (= het begeleiden van ouders, school en leerling in hun opvoedingsinspanning), het coördineren van diverse initiatieven (waaronder eventuele externe therapie) en de handelingsgerichte diagnostiek, daar liggen de werkelijke opdrachten van een CLB.

Ik geef toe dat er, net als in het privé-circuit, ook in de PMS-centra fouten gebeuren en minder bekwame mensen rondlopen. De laatste 10 jaar zijn de centra echter sterk geëvolueerd in positieve zin, en de oude kritieken zijn in de meeste gevallen al lang niet meer van toepassing.

In het privé-circuit heeft men misschien wel redenen om een negatief imago bij de PMS-centra te cultiveren.

Een goed werkende leerlingenbegeleiding binnen een school, ondersteund vanuit een CLB leidt er immers toe dat een externe therapeut niet meer met de losse pols aan de slag kan gaan, maar zijn handelen moet verantwoorden tegenover mondige ouders.

Een nauwe samenwerking tussen CLB, school, ouders en externe therapeuten, in een positieve sfeer en met duidelijke afspraken is hier onontbeerlijk. In de privé-sector begint dit stilaan door te dringen, maar – zoals blijkt – nog niet bij iedereen.

Ten slotte nog dit: de titel van psycholoog is wettelijk beschermd. Ik neem aan dat de auteur hier ook de wettelijke erkenning voor heeft. Zoniet behoort hij tot die klasse die hijzelf charlatans noemt.

Gerry Neirinckx, Oedelem.,Jos Gemmeke, Brussel.,Alfons Laridon, Ere-volksvertegenwoordiger, Oostende.,Willy Degheldere, Brugge.,K. Bosteels, Aartselaar.,A. Geudens, Kasterlee.,Fientje Moerman, Gent.,Gerd Maenhout,André Cassiers, Brasschaat.