Terwijl de beurzen opleven, duikt ons land de recessie in. Volgens ING-hoofdeconoom Peter Vanden Houte komt het er nu op aan het vertrouwen te behouden.

Van oktober tot december produceerden we met zijn allen minder dan van juli tot september. En toen was het al minder dan april tot juni. Twee kwartalen na elkaar een krimp: voor de financiële markten is dat een recessie. Maar volgens ING-hoofdeconoom Peter Vanden Houte moeten we dat wel in perspectief zien: ‘2011 kwam flitsend uit de startblokken. De tweede jaarhelft was een stuk minder, maar het einde van 2011 was nog altijd beter dan een jaar eerder.’ De econoom ontkent natuurlijk niet dat we momenteel achteruit-boeren. Als ook het eerste kwartaal van 2012 weer negatief is, zal de motor volgens hem daarna wel snel moeten aanslaan om over heel 2012 nog over groei te kunnen spreken.

En eigenlijk vielen sommige elementen in 2011 dan nog mee: zo was december al met al een milde wintermaand, zeker in vergelijking met december 2010. Dat betekent bijvoorbeeld dat de bouw in december ongetwijfeld méér kon bijdragen aan de groei dan het jaar voordien. Ook de autoverkoop deed het in december prima, omdat veel mensen anticipeerden op het verdwijnen van de ecopremie. ‘Maar die sectoren krijgen ook de weerslag: de autoverkoop voor januari was heel slecht en ook de bouw lijdt nu onder het terugschroeven van premies.’ Een ander punt dat 2012 alvast somberder kleurt dan 2011, is het aantreden van een bezuinigingsregering. ‘Een hele rist maatregelen is nu al bekend; dat zal zeker wegen op de groei.’

Aan de andere kant puurt Vanden Houte wel hoop uit de verbeterde toestand op de financiële markten, die duidelijk minder bezorgd zijn over de schuldenkwestie. Hopelijk kunnen ook consumenten en bedrijfsleiders daar vertrouwen uit putten. ‘Dat is eigenlijk heel belangrijk,’ aldus de ING-econoom, ‘want de Belgen sparen liefst 17 procent van hun inkomen. Dat betekent dat er, zelfs als de overheid een restrictief begrotingsbeleid voert, nog een ruime buffer is. In plaats van minder uit te geven, kan een Belg die zijn inkomen wat ziet verminderen, ook kiezen om iets minder te sparen. Maar mensen gaan natuurlijk niet minder sparen, of zelfs hun spaargeld aanspreken, als ze geen vertrouwen in de toekomst hebben.’

Vraag is dus of het enthousiasme op de financiële markten inderdaad, zoals vaak gezegd wordt, vooruitloopt op een reële opleving van de economie. Want die zit intussen wel in moeilijke papieren. En met verhalen als Bekaert en Crown Cork kan ook de doordeweekse consument daar niet naast kijken. Vertrouwen hebben, het is gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Luc Baltussen