‘Mensen kwamen sporten bij min tien’

Ridha Tiraoui © FRANKY VERDICKT

Door de semilockdown zijn de fitnesscentra nog altijd gesloten. Nu de lente eraan komt, kiezen heel wat sportievelingen dan maar voor een work-out in de buitenlucht.

De meer dan duizend fitnessclubs in België zijn nog altijd gesloten wegens corona. Beweging is nochtans essentieel, klinkt het in de sector. Er wordt met aandrang gevraagd om zo snel mogelijk te kunnen heropenen.

‘Ik ben driekwart van mijn klanten kwijt door de lockdown’, zegt William Gonzalez van crossfitclub Power Factory in Brussel. ‘Omdat het niet anders kon, heb ik een plek gehuurd op het terrein van Tour & Taxis, waar we fitnessmateriaal in containers hebben staan. Zo kunnen de klanten toch komen sporten, al is het in de buitenlucht. We hebben wel een dak boven ons hoofd, dat scheelt. Er waren dagen dat de mensen kwamen sporten bij min tien.’ Er is nog geen datum in het vooruitzicht gesteld voor een mogelijke heropening van de fitnesscentra. ‘Terwijl beweging en fitness zo belangrijk zijn, zowel voor ons lichamelijke als voor ons geestelijke welzijn’, betoogt Gonzalez. ‘Willen we straks geen epidemie van depressies, dan moeten we nu handelen.’

Ridha Tiraoui
Ridha Tiraoui© FRANKY VERDICKT

‘Hoe meer gewicht ik tilde, hoe minder ik mijn verdriet voelde.’ Ridha Tiraoui

Gent

Begin jaren negentig arriveerde hij als Tunesische emigrant in Italië, waar hij een nieuw bestaan opbouwde. Hij vond een baan en een paar jaar later ook een vrouw. Tiraoui zag de toekomst vol vertrouwen tegemoet. Tot zijn vrouw bij een verkeersongeval om het leven kwam. Ze was vijf maanden zwanger. ‘Het heeft lang geduurd voor ik besefte dat ze werkelijk weg was, dat ik haar nooit meer zou kunnen vasthouden en mijn ongeboren kind nooit zou zien. Uit machteloosheid heb ik me toen op het sporten gestort. Powertraining, het liefst zo zwaar mogelijk. Hoe meer gewicht ik tilde, hoe minder ik mijn verdriet voelde.’ Intussen is hij 50 en woont hij sinds een maand of zes in België. ‘Naast mijn werk als huisschilder hou ik me nog altijd intensief met sporten bezig. Als ik die beweging niet had, weet ik niet wat ik gedaan zou hebben. Het heeft mijn leven gered. Nu train ik buiten in recreatiepark De Blaarmeersen, omdat de fitness gesloten is. Het zijn die momenten die nog zin geven aan mijn bestaan.’

Chaima Lehioui
Chaima Lehioui© FRANKY VERDICKT

‘De dagelijkse beslommeringen lijken plots minder belangrijk.’ Chaima Lehioui

Brussel

‘Tijdens de eerste lockdown volgde ik vijf dagen per week online crossfitlessen bij de Power Factory’, zegt Chaima Lehioui, die al jaren trouwe klant is van het sportcentrum. Intussen duwt ze op het gemak een half uur lang 100 keer 30 kilo in de lucht, lacht ze. Sinds november traint ze buiten op het terrein van Tour & Taxis. ‘Ik zou het niet kunnen missen. Sporten geeft me telkens weer een mentale oppepper, mijn stress verdwijnt en de dagelijkse beslommeringen lijken plots minder belangrijk.’ Weer of geen weer, Lehioui gaat fitnessen, vier keer per week. ‘Ik had nog nooit buiten gesport en moest er wel aan wennen om in de wind en de kou te staan. Maar het motiveert om je snel warm te sporten. Ik heb ook het gevoel dat mijn weerstand erop vooruit is gegaan.’ Ze vindt het een schande dat de fitnesscentra nog niet open mogen. ‘Er zijn mogelijkheden genoeg om het veilig te houden, de sportclubs hebben alle maatregelen genomen die ze konden.’

Cedric Van Reusel en Lennert Leysen
Cedric Van Reusel en Lennert Leysen© FRANKY VERDICKT

‘We werden mottig van het nietsdoen.’ Cedric Van Reusel en Lennert Leysen

Antwerpen

Ze leerden elkaar kennen in de aula van de Universiteit Antwerpen, raakten bevriend en gingen vier keer per week naar de fitness. ‘Tijdens de eerste lockdown hebben we geen alternatieven gezocht om te kunnen sporten’, zegt Van Reusel, student sociaal-economische wetenschappen. ‘De motivatie was weg, maar op den duur werden we mottig van het nietsdoen en besloten we de draad weer op te pikken. Nu trainen we een paar keer per week buiten, hier aan de Scheldekaai of op het Wilrijkse Plein.’ Ze gaan te voet van hun kot naar de kaai, doen hun oefeningen en keren te voet terug. ‘Zo doen we een beetje van alles, zowel conditietraining als powertraining’, zegt student communicatiewetenschappen Lennert Leysen. Dat de fitnessclubs de deuren nog steeds gesloten moeten houden is jammer, vinden de studenten, maar ze begrijpen het wel. ‘Als de overheid beslist dat het onveilig is, dan nemen we aan dat het wel zo zal zijn. Uiteraard is het hard voor de sector, maar de échte sportievelingen komen terug zodra het kan.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content