De Europese zender Music Choice Europe (MCE) opende in Genk een Belgisch filiaal : ons land maakt kennis met de betaalradio.
DE EUROPESE ZENDER Music Choice Europe (MCE) verdeelt zijn signaal uitsluitend via de kabelmaatschappijen. Dat signaal kan ontvangen worden door het huren van een decoder en bijhorende afstandsbediening. De abonnee kan dan luisteren naar dertig verschillende kanalen, die elk 24 uur op 24 uitzenden. Elk kanaal programmeert een andere genre muziek, gaande van opera en klassiek tot pop, rock, house, country, jazz, soul of rap. Helemaal afwijkend van de traditionele radio, onderbreekt MCE de muziek nooit : geen nieuwsberichten, geen prezentatoren en geen reklame. Bovendien wordt elke song van de eerste tot de laatste noot uitgezonden. De afstandsbediening heeft een specifieke funktie : op het LCD-schermpje kan de luisteraar van elke uitgezonden song aflezen wie de uitvoerder is, welke de titel is, op welke cd hij het kan terugvinden en bij welke platenfirma het werd uitgegeven.
Het ontstaan van dergelijke radiostations past binnen de modernizering van het medium radio, zoals die zich momenteel voltrekt. Enkele jaren geleden werd het RDS-systeem ingevoerd en binnen afzienbare tijd zal ook de BRTN-radio beginnen met “digitale radio”, die onder andere een perfekte geluidskwaliteit als voordeel biedt. In de Verenigde Staten is men al wat verder gevorderd. Het moederbedrijf van MCE, Digital Cable Radio (DCR) werd er opgericht in 1987 door General Electric (verbonden met de platenfirma EMI). De eerste uitzendingen dateren van mei 1990, kenden een groot sukses en al gauw sloot DCR een akkoord met de grootste vijf Amerikaanse kabelmaatschappijen. Met de ontwikkeling van de afstandsbediening won DCR ook het vertrouwen van de andere grote platenfirma’s. De gedetailleerde informatie die de konsument via het schermpje kan inwinnen, is namelijk een uitstekende vorm van publiciteit die de traditionele radiozender niet kan aanreiken. In februari 1993 sloten Warner en Sony zich bij de nieuwe zender aan. DCR beschikte daarmee over de volledige catalogi van de grootste drie platenfirma’s en werd meteen de grootste kabelradiomaatschappij ter wereld.
In datzelfde jaar werd de Europese zetel MCE opgericht in Londen. Stuart Graber, voormalig direkteur van Time Warner International, runt het bedrijf. Enkele maanden geleden kreeg MCE een Belgische afdeling, met zetel in Genk.
PROGRAMMATIE.
Sinds maart 1995 wordt de programmatie niet meer bepaald vanuit de Verenigde Staten, maar vanuit Engeland. Ze is voor honderd procent afgestemd op het Europese publiek. In totaal ontwikkelde MCE ruim zestig verschillende kanalen. Voor België selekteerde men er dertig. Dit heeft te maken met de ruimte die de kabelmaatschappijen kunnen aanbieden, maar ook met het plaatselijke karakter van vele kanalen. Voor België werden drie “regionale kanalen” voorzien : “Vlaanderen Muziekland” (van Arno tot Will Tura), “Kinderkanaal/moods” (kinderliedjes, sprookjes, tijdloze klassiekers ) en “Les tubes Français” (Bruel, Paradis, Hallyday, etc…). De programmatie van deze kanalen wordt bepaald door zogenaamde consultants : specialisten in een bepaald genre, meestal uitgevers, journalisten, DJ’s of mensen van platenfirma’s. Deze mensen werken free-lance voor de zender, wat betekent dat Warner/EMI/Sony teoretisch geen invloed uitoefenen op de selekties van de consultants. De programmatie voor Vlaanderen Muziekland wordt verzorgd door Walter Grootaers.
MCE heeft inhoudelijk heel wat te bieden, maar lijkt zich toch veeleer te richten tot de “gezinnen”, mensen tussen 25 en 45, dan wel op de jongeren. De allernieuwste muzikale trends, zoals jungle, ambient, trip hop of tribal dub krijgt de MCE-abonnee waarschijnlijk niet te horen. De reden : jongeren beschikken vaak niet over het nodige kapitaal en bovendien is deze doelgroep moeilijk bereikbaar via kabeldistributie.
MCE zendt momenteel uit in Engeland, Frankrijk, Nederland, Zwitserland, Finland, Noorwegen, Duitsland en België voor een potentieel van ruim zes miljoen gezinnen. In ons land, het dichtst bekabelde ter wereld, bedraagt het potentieel een miljoen gezinnen. Carine Leroi, general manager voor België, stelt voor ons land een marktpenetratie van vier à zes procent als doel, wat neerkomt op ongeveer vijftigduizend abonnees.
Of dat zal lukken, is nog de vraag. Want hoewel MCE ongetwijfeld veel voordelen biedt en het radioluisteren ingrijpend verandert, zit het ook met een aantal handicaps opgezadeld. Is, bijvoorbeeld, een degelijke nieuwsverstrekking en het kommentaar van de prezentator niet één van de grootste kwaliteiten van de radio ? Als dat wegvalt, verliest radio wellicht wat van zijn eigenheid. Omdat er geen programma verkrijgbaar is, lijkt MCE bijna gedoemd om als achtergrond te dienen. Vandaar ook dat het station heel gerichte campagnes voert bij winkeluitbaters, supermarkten, hotels, restaurants en café’s.
En wat met de piraterij ? De stereo-uitzendingen in digitale kwaliteit, bovendien gerangschikt per genre en zonder storende prezentatoren of reklame, solliciteren uiteraard naar massale home-taping, hetzij op gewone cassettes, hetzij op Mini-disc. Ook voor de professionele piraten biedt MCE mogelijkheden. Zo zendt MCE geregeld fragmenten uit van live-koncerten. Het mag verwonderen hoe weinig de platenfirma’s rekening houden met deze mogelijke misbruiken. Het is nochtans allesbehalve zeker dat de publiciteit die ze kunnen maken via het kleine LCD-schermpje, hier tegenop weegt.
Johan Van Schaeren
Carine Leroi van de Belgische afdeling van de betaalradio MCE mikt op vijftigduizend abonnees.
