Bart Cornand

Na zijn werk als (co)leider is nu ook John Coltranes werk als sideman bij Prestige verzameld.

Wie anders dan Miles Davis gaf John Coltrane op 24 maart 1960 een schop in zijn kruis? Op het einde van hun set in Kopenhagen was Davis bepaald uit zijn hum: in drie kwartier hadden ze amper drie nummers gespeeld – het gevolg van Tranes ellenlange solo’s. ‘ I don’t know how to stop‘, verweerde die zich. ‘ Just take the saxophone out of your mouth!‘ snerpte Miles.

Sidemen en sidekicks die overmoedig worden, het is een bekend verschijnsel. Ze krijgen applaus voor een grapje of een solo, doen er gelijk eentje bovenop, en overspelen binnen de kortste keren hun hand. Nu kon je John Coltrane in 1960 bezwaarlijk nog het hulpje van Miles noemen. Maar in jaren die daaraan voorafgingen, toen Trane nog op het Prestige-label opnam, was hij dat nadrukkelijk wél. Die formatieve jaren bij Prestige zijn uitstekend gedocumenteerd. In 2006 was er de 6 cd-box Fearless Leader (met Coltrane in de hoofdrol), een jaar later gevolgd door Interplay (5 cd’s, met Coltrane als coleider), en als sluitstuk ligt nu Side Steps in de winkel. Vijf cd’s lang krijgt u Tranes opnames als sideman te horen in de periode mei 1956 – januari 1958. Vóór zijn overstap naar Atlantic en Impulse! dus. Let wel: geen van deze drie boxen bevat de opnames met Miles Davis voor Prestige; die zijn sinds 2006 verkrijgbaar op 4 cd’s als The Miles Davis Quintet: the Legendary Prestige Quintet Sessions.

Wat krijgt u dan wel voor uw geld? Vijf cd’s met de mastertakes van twaalf (12!) originele albums, goed voor 6,5 uur muziek. Voldoende om de ontwikkeling van ’s mans stijl op de voet te kunnen volgen. Even het hele zwik op een rijtje: Informal Jazz van pianist Elmo Hope (1956); Tenor Madness van saxofonist Sonny Rollins (1956); Mating Call van pianist Tadd Dameron (1956); Mal/2 en The Dealers van pianist Mal Waldron; All Mornin’ Long, Soul Junction, High Pressure en Dig It! van pianist Red Garland (1957); Groove Blues (1957) en The Big Sound (1958) van saxofonist Gene Ammons; en The Ray Draper Quintet featuring John Coltrane (1957) van tubaspeler Ray Draper. Poeh!

Zes en een half uur lang volgt u niet alleen Coltranes groei als solist, u krijgt meteen ook vroege hardbop van de bovenste plank te horen.

Loont deze prachtig uitgegeven collectie de moeite? Zeer zeker – máár… Het zit zo: naarmate Coltranes roem toenam, bracht Prestige de originele opnames opnieuw uit onder Tranes naam, en kregen ze zelfs nieuwe titels. Verwarring alom. Deze box zet alles netjes op een rijtje. Tegelijk is het met boxen en ‘complete recordings’ zoals met het verzameld werk van een topauteur: die verzamelband met stofomslag en leeslint staat wel mooi op de plank, maar op reis lees je gewoon een paperbackje van één titel. Zo werkt dat ’t onzent ook met jazz-cd’s: als het niet alleen om luisteren maar om beleven gaat, gaat er niets boven een simpel doosje met één cd en duidelijke liner notes.

JOHN COLTRANE, SIDE STEPS, 5 CDS, RIVERSIDE/UNIVERSAL.

Bart Cornand

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content