Ze hebben Het uur afgevoerd ! Op de valreep van ’95 nog een laatste dreun in ons gezicht. Het was Schodts die het meedeelde in de vroege ochtend van vrijdag 22 december. Te gast was de premier en die had het al evenmin onder de markt gehad als zijn voorgangers. ?Zoals gij het doet, kan ik ook premier spelen,” konkludeerde Paul Goossens al na het eerste Dehaeniaanse antwoord waarin het herstel van het konsumentenvertrouwen in relatie werd gesteld met de restriktieve maatregelen in het afwijkende beleid inzake stabiele kompetitiviteit en met maatschappelijke evoluties die zich manifesteren in de Europese kontekst…
Geen zatteman spreekt onbegrijpelijker dan Jean-Luc Dehaene. Alleen sneed dat geen hout bij Schodts, en nog minder bij Goossens die de premier eerder die week al had geïnterviewd voor Knack en nadien nog voor zijn CDO-programma Tegenspraak, en die er ineens genoeg van kreeg, van al dat gezwets.
?Uw globaal plan,” smeet hij Dehaene voor de voeten, ?heeft de mensen veel doen betalen, heeft de lonen bevroren, is komen aandragen met een gezondheidsindex, en het enige dat het niet heeft gedaan is één job bijgecreëerd. Gij hadt dat nochtans beloofd. Dus zeg ik : resultaat nul komma nul.” De premier zat er beduusd bij en kon niet anders dan het toegeven.
Goossens ging nog een stapje verder : ?Als volgend jaar de werkloosheid weer stijgt en de ekonomische groei lager is dan gij bij wijze van volksverlakking in uw begroting hebt vooropgesteld, kunt ge toch niets anders doen dan ontslag nemen. Was ik in uw plaats, ik deed het nu al.” Ook dit gaf Dehaene toe, eind dit jaar zijn we van hem af.
En toen kwam Schodts met de dramatische mare dat dit de laatste aflevering van Het uur was geweest. Het is godgeklaagd. Hebben ze bij VT4 één programma waarmee ze de konkurrentie overvleugelen, voeren ze het af ! Dat is natuurlijk weer die Nieuwzeelander geweest.
Nieuwzeelanders mag men zeker niet onderschatten waar het het kweken van kiwi’s betreft. Ook in het scheren van schapen hebben zij hun mogelijkheden meermaals onderstreept. Niemand ziet onbevreesd een duel met de All Blacks tegemoet. Maar zeer zeldzaam zijn diegenen die bij het begrip ?moderne televisie” spontaan aan Nieuw-Zeeland moeten denken. Wij hebben VT4 van onze preselekties gehaald.
HOE IS HET mogelijk een programma te schrappen waarin gevechten plaatsvinden als dat tussen Lou De Clerck en de minister van Binnenlandse Zaken, de wat mediaschuwe Johan Vande Lanotte ? Het ging over de burgerwacht, waarvan De Clerck voorstander was terwijl Vande Lanotte ze net verboden had. De Clerck beweerde nu dat in het eerste weekend waarin de burgerwacht in Dadizele niet meer patrouilleerde, de Franse Kappa-bende meteen had toegeslagen in Poperinge.
Vande Lanotte schoot recht uit zijn stoel. ?Maar enfin,” riep hij verbolgen uit, ?Dadizele en Poperinge liggen veertig kilometer uit elkaar. Dus gij beweert dat die Franse bende zegt : jongens, de burgerwacht van Dadizele blijft vanavond rond de kachel, het is ’t moment om in Poperinge een overval te plegen.”
De Clerck, die het probleem nooit vanuit dit standpunt had bekeken, zat een korte wijl voor zich uit te staren, maar besloot zich niet te laten wegdrummen. ?En waarom niet ?” siste hij zonder een spier op zijn gelaat te vertrekken. ?Bewijs gij mij eens het tegendeel.”
Nu was het aan Vande Lanotte om met de mond vol tanden te zitten. Wat De Clerck als een gunstig teken beschouwde om echt te chargeren. ?Hoe komt het,” beet hij vanachter zijn halve bril de minister toe, ?en gij die over de veiligheid bevoegd zijt, zijt goed geplaatst om mij daar een antwoord op te geven, hoe komt het dat ze bij ons nooit de daders van een misdaad vinden ? Ik denk aan de Bende van Nijvel, de moord op André Cools, de diefstal van het retabel van Het Lam Gods, de IJzertoren. En dan merk ik dat in Amerika bij die aanslag op een hotel in Oklahoma, de dader 24 uren later al gepakt is. De feiten zijn wat ze zijn.”
Vande Lanotte wond zich steeds meer op over de vreemde manier van redeneren van De Clerck, en liep precies daarom blind in de val. ?Ze hebben de dader gevonden, ja. Maar puur per toeval,” wees hij De Clerck terecht. ?Die kerel wordt tegenhouden voor een wegkontrole en bekent meteen een viervoudige moord. Dat is geluk hebben.”
?Per toeval of niet per toeval, ze hebben hem toch,” hield De Clerck vol. Toen beging Vande Lanotte de fatale vergissing : hij wenste op dit non-item zijn gelijk te halen. ?Ik meen toch te weten,” pikte hij iets te arrogant naar de zin van zijn ondervrager in, ?dat er in Amerika heel wat moorden gepleegd worden die niet worden opgelost.”
?Oh ja ?” zette ook De Clerck zich recht. ?Sta me dan toe u enkele voorbeelden te geven uit Amerika. Want ik vraag mij soms af of gij wel weet waarover ge spreekt. Dat komt er van als ge zo veel kumuleert. Binnenlandse Zaken, vice-premier, les geven aan de universiteit, uw tweede vrouw benoemen… ge moet Superman heten om het te kunnen. Maar goed, beperken wij ons tot de misdaadbestrijding in Amerika. Billy The Kid overvalt het hoofdkantoor van The Clarion in Fort Weakling. Hij komt buiten en wie staat er op het trottoir met zijn pistool in aanslag te wachten ? Lucky Luke ! Phil IJzerdraad pleegt een aanslag op de Hartenaas Saloon in Bottleneck Gulch. Wie ligt er achter de hoek op de loer ? Diezelfde Lucky Luke. Dat is wat anders dan Freddy Troch hé beste vriend.”
De Clerck verwees nog naar de arrestatie van Calamity Jane, het ontrafelen van de bende van Joss Jamon, het ontmaskeren van de kwakzalverpraktijken van dokter Doxey ( ?terwijl bij ons mensen als Bart De Coopman en Jacques De Toeuf hun gangen maar blijven gaan”), en last but not least het opknopen van de partijdige magistraat Roy Bean ( ?daar waar bij ons Jacques Velu rustig op zijn stoel blijft zitten”).
Vande Lanotte was verslagen, en probeerde zich nog te redden door te schimpen op Noodlijn 100, het reality-tv-programma van VT4 waarvoor hij de medewerking van de hulpdiensten had verboden. Maar dat was dan weer tegen de kar van Schodts, die op dat moment nog niet kon vermoeden dat Het uur zou worden afgevoerd en de verdediging van zijn werkgever op zich nam.
?De dag dat er hier een minister gaat komen zeggen hoe we tv-programma’s moeten maken is nog ver af, en het zal over mijn lijk zijn,” snauwde hij Vande Lanotte toe en dankte ons vervolgens voor onze aandacht. Er zit voor Schodts niets anders op dan zijn diensten te gaan aanbieden bij de CDO : assistent-interviewer in Tegenspraak.
Koen Meulenaere
