Koen Meulenaere
Koen Meulenaere Van 1991 tot 2012 de satiricus van Knack

Het beste televisieprogramma van het jaar is Het uur van de waarheid, en wie het anders zegt liegt. We zijn met een goede dertigduizend, die elke donderdagnacht trouw op post zitten. Er valt er wel eens eentje in slaap, maar naar het einde toe komen er ook steeds weer tienduizenden bij, een prestatie waarmee weinig programmamakers kunnen pronken. Volgens kwatongen worden de rangen enkel versterkt door fans van Captain Peacock en Mrs. Slocombe, maar dat is kwaadsprekerij.

Het uur is het enige televisie-debat waarbij de interviewers tenminste niet om de haverklap onderbroken worden door de geïnterviewde, zoals dat op andere stations stilaan tot een plaag is uitgegroeid. Het is tevens de enige uitzending één week op drie samen met Ter zake waarin de ondervragers echt kwaad zijn op de ondervraagde. Zij beschouwen die werkelijk als een aanstootgevende krimineel, die zo gauw mogelijk als dusdanig ontmaskerd en berecht dient te worden.

In andere programma’s zijn ze al lang tevreden als de vijf minuten van het gesprek zonder opvallende stiltes zijn opgevuld, en als de politicus zo nu en dan heeft laten doorschemeren dat hij de interviewer aanziet als een goed geïnformeerde insider die buitengewoon interessante, zij het soms nogal kritische, opmerkingen maakt. In werkelijkheid betreft het uiteraard platgestelde vragen die recht uit het dokumentatiemapje komen en dus al in tal van voorgaande interviews zijn beantwoord. Waardoor de politicus zonder enige moeite zijn blik clichés kan opentrekken.

ZO NIET IN Het uur, waar de drie vragenstellers niet bereid zijn hun afkeer van de charlatan tegenover hen onder stoelen of banken te steken. Die haat wordt nog versterkt door het feit dat er altijd een persoonlijke aversie mee gemoeid is, die voortkomt uit gemeenschappelijke belangen of konflikten uit het verleden.

Twee weken geleden mocht CVP-voorzitter Johan Van Hecke dat aan den lijve ondervinden. Vooraleer hij goed en wel neerzat, werd hij zowel door Jan Schodts als Paul Goossens beschuldigd van al het denkbare. Van onbetrouwbaarheid, oneerlijkheid, achterklap en beunhazerij, tot leugens, bedrog, chantage en regelrechte diefstal. Vooral het feit dat op een CVP-bijeenkomst in Elewijt verruimers aan het woord waren geweest die niet eens een partijkaart hadden, stoorde Goossens mateloos. “Wie wenst te spreken op een vergadering of in een uitzending van onze partij, moet maar lid worden ook, ” beet hij Van Hecke boos toe. Waarna een felle ruzie losbarstte over het ereloon voor de presentator van het CDO-televisieprogramma, dat Goossens ondermaats en niet meer van deze tijd noemde. Het ereloon welteverstaan, over het programma zelf niets dan lof.

Wij hebben Lou De Clerck een keer van zijn neus horen maken tegen Wilfried Martens, van wie hij zelf jarenlang de woordvoerder is geweest. De Clerck verweet Martens ondermeer malversaties bij de devaluatie van de frank in ’82, die hij nota bene zelf bekend had gemaakt. “Ge gaat mij nu toch niet vertellen, ” zette Lou zijn vroegere baas tegen de muur, “dat gij de voorkennis die gij hadt, niet hebt benut om gauw uw eigen geld in buitenlandse valuta om te zetten, en die een week nadien terug om te ruilen. Zodat gij niet, zoals de andere Belgen, zeven procent verlies hebt geleden, maar integendeel zeven procent winst hebt gemaakt. Met andere woorden : veertien procent verschil in uw voordeel. “

Martens wist maar al te goed dat De Clerck dat zelf had gedaan, maar durfde anderzijds niet replikeren omdat hij nog beter wist dat De Clerck ook de namen kende van alle andere hooggeplaatste Belgen die diezelfde voorkennis op diezelfde wijze hadden misbruikt.

Wij herinneren ons ook een aflevering met spoorwegbaas Etienne Schouppe. Op onnavolgbare manier aangebracht door Pascale Bal, die met een suggestieve smile van oor tot oor sprak : “Jan Schodts heeft vandaag een afspraakje met Etienne Schouppe. Niet om een treinticketje te kopen, neenee. Maar voor een diepgaand gesprek in Het uur van de waarheid. ” Het was toen al half twaalf voorbij, maar wees ervan overtuigd dat wij klaarwakker waren.

In de beginmaanden van VT4, toen de stijl nog jong en flitsend moest zijn en de camera’s zoals op MTV van links naar rechts klotsten en botsten, hebben wij zo ooit een omroepster met een weinig verhullende doorkijkbloes kardinaal Danneels weten aankondigen alsof het een live-optreden van Michael Jackson betrof. “En zijn interviewers, tatatataa, zijn Jan Schodts, toobledie doobledoo, Lou De Clerck, doenkedoenk doenkedoenk, en Paul Goossens ! “

SCHOUPPE EN DE CLERCK zijn oude strijdmakkers uit de CVP-kabinetten van begin jaren tachtig, wat niet van aard is om Goossens mild te stemmen. Zijn eerste, inleidende, vraag luidt : “U pretendeert graag manager te zijn, maar bent u in feite wel iets meer dan een CVP-marionet ? Die als de premier een experimentje wil wagen zelfs moet voorstellen om de indexkoppeling af te voeren. “

Schouppe heeft nauwelijks de tijd om verontwaardigd recht te veren of Goossens heeft er al een tweede klaar. “Gij zijt baas van het grootste bedrijf in België. En dan vindt ge blijkbaar ook nog de tijd om burgemeester van Liedekerke te spelen. Eén van de twee moet ge toch slecht doen, en ik zou durven zeggen : alletwee. Hoeveel verdient gij trouwens als ge die twee salarissen samentelt ? En hoe zit dat met al die kleine bedrijfjes die peperdure diensten aan de NMBS leveren en waarvan de bestuurders allemaal familie van u zijn ? “

Waarna Schodts er buiten beeld nog juichend aan toevoegt : “En de vakbond ? Waarom kruipt gij zo voor de vakbond ? De ene dag zitten ze in uw raad van bestuur en de volgende dag leggen ze heel uw spoor plat. Ik hoor dat ze ook nog een dienstwagen van de NMBS krijgen. Wanneer gaat ge die gasten eindelijk buiten gooien ? “

Schouppe ziet grauw en probeert een zwak protest te rochelen, maar Goossens haalt opnieuw uit : “Gij hebt een appartement in Oostduinkerke. Waar waart gij op 8 september 1944 ? Met wie hebt gij gesproken, en waarover ? Ontkennen zal weinig helpen want ik heb een ouwe pee uit het dorp bereid gevonden om alsnog te getuigen. “

Het zijn te veel verwijten tegelijkertijd en Schouppe weet niet welke eerst te ontkennen. Zodat de indruk ontstaat dat ze allemaal korrekt zijn. Wat meer dan waarschijnlijk ook het geval is.

Zo gaat dat een uur lang. Gooi de rest dus maar op een hoop, in vergelijking met Het uur zijn het kinderprogramma’s. Naar wij uit goede bron vernemen, wordt Lou De Clerck binnenkort vervangen door Maurice De Wilde.

Koen Meulenaere

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content