?Veiligheid is maatschappelijk thema nummer één. Het is absurd erover te moeten zwijgen uit angst voor het Vlaams Blok. Nu hoor je alleen hun oplossingen.? Dat zegt CD&V-kamerlid en Antwerps schepen Marc Van Peel.

?Veiligheid is maatschappelijk thema nummer één. Het is absurd erover te moeten zwijgen uit angst voor het Vlaams Blok. Nu hoor je alleen hun oplossingen.? Dat zegt CD&V-kamerlid en Antwerps schepen Marc Van Peel.

ja

Marc Van Peel

‘Een normaal democratisch debat begint met de onderkenning van de feiten. De straatcriminaliteit is vooral een zaak van allochtonen. In de gevangenis vormen allochtonen een meerderheid. Het Blok misbruikt dat gegeven voor een racistisch discours. Elke eerbare partij weet natuurlijk dat sociale, economische en culturele problemen de voornaamste oorzaak zijn van crimineel gedrag, dus ook bij allochtonen. Maar niemand roert zijn mond. En als je toch een oproep doet voor een doortastender beleid ter zake, krijgt je meteen te horen dat je extreem-rechts achternaholt. Ook in de schoot van de regering gebeurt dat momenteel, vooral vanuit de hoek van de Franstaligen en de groenen, bijvoorbeeld als het over jeugddelinquentie gaat. Je wordt niet meer getaxeerd op je argumenten, maar op je vermoede intenties. Veiligheid is een prominent thema voor de mensen, en toch mag je er geen debat over voeren.

De politieke marketing zegt dat je je niet mag inlaten met een thema dat van anderen is. Een foute strategie. Want dat zou betekenen dat je het gezin aan de CD&V moet overlaten, de sociale zekerheid aan de SP.A, de fiscaliteit aan de VLD en de groene verzuchtingen aan Agalev. Dat gebeurt ook niet. In al die zaken mengen de andere partijen zich wel. Waarom zwijgen ze dan over veiligheid? In een democratie mogen verschillende meningen bestaan, ook over veiligheid. Nu komt er slechts één mening aan de oppervlakte. Het lijkt wel alsof alleen het Blok zinnige dingen kan zeggen over deze problematiek.

De grote fout van de andere partijen is dat ze van veiligheid veel te lang een non-issue hebben gemaakt. Dat heeft zelfs een prachtige term opgeleverd, het subjectieve onveiligheidsgevoel: de kiezer denkt dat er een probleem is, maar hij of zij vergist zich. Precies die redenering is een vergissing. Het is pas door iets op de politieke agenda te plaatsen, dat je kan bepalen welke verzuchtingen terecht zijn, en welke onterecht. Toen de werkloosheid hét thema was, sprak niemand van een subjectief werkloosheidsgevoel. Er werden verschillende oplossingen voorgesteld. Bij dit thema mag dat blijkbaar niet. Hier blijft het simplisme baas.’

nee

Louis Tobback

‘Als het over veiligheid gaat, moet je vooral de mensen op het terrein hun werk laten doen. De politiek kan dat, door middelen ter beschikking te stellen. Voor de rest mag de politiek zich niet met de zaak bemoeien. Het helpt zeker niet om er een electoraal opbod rond te creëren. Dan krijg je een irrationeel debat, dat je als ernstig mens nooit kan winnen.

De jongste tijd zijn in een aantal steden de criminaliteitscijfers gestagneerd of gedaald. Dat wil niet zeggen dat mensen die toch nog belaagd worden, ook voor de bestaande coalities zullen stemmen. Als een paar bietekwieten op het laatste moment nog zestig mensen op straat bestelen, levert al het keurige politiewerk in het stemhokje zelfs niets op. Criminaliteit mag dan meetbaar zijn, cijfers kan je altijd betwisten. Iemand die pas slachtoffer is geweest, kan je dan niet verwijten dat hij daarin meegaat. Het is gewoon een te gevoelsmatig onderwerp.

Verkiezingen worden doorgaans gewonnen door de partij die het centrale thema kan claimen. Als dat de belastingen zijn, wint een liberale partij. Zo werkt dat nu eenmaal. Andere partijen zullen over alles ook wel een mening hebben, en puur rationeel heeft de CD&V gelijk als ze haar stem wil laten horen, maar strategisch is het een blunder om te denken dat je in dit debat straffer kunt zijn dan het Vlaams Blok.

Een ernstige partij, een die moet regeren, kan niet uitpakken met de doodstraf, of het buitengooien van criminelen. Voor iemand die pas het slachtoffer is geweest, kan dat wel aanlokkelijk klinken. Bij mij zijn ook al inbrekers langsgekomen, en in eerste instantie was ik ook woest. Maar daarom hoef je niet de verworvenheden van een beschaving weg te gooien. Ons rechtsstelsel is niet gebaseerd op wraak.

Iemand die veroordeeld is, mag je bij wijze van spreken serieus doen bloeden. Respect voor regels moet er zijn. Dat mag je afdwingen. Want veiligheid is een essentieel gegeven. Maar tenzij voor een assemblee van juristen kan je dit debat niet winnen, zeker niet tegen mensen die zich niet generen om eender wat te roepen.’

Opgetekend door Gerry Meeuwssen

‘Nu komt er slechts één mening aan de oppervlakte.’

‘In dit debat kan je niet straffer zijn dan het Vlaams Blok.’