‘Gelieve uw kledingmaat op te geven zodat we een gepast veiligheidspak kunnen aanbieden.’ Het is een vrolijke richtlijn bij de stadsperformance Aanslagen Zonder Gevolgen van vuurwerkmeester Pieter Van den Bosch, die Gent kunstig in de fik wil steken.
U plant explosies waarbij een publiek van 100 man mag helpen. Wat wilt u met die waaghalzerij bereiken?
PIETERVAN DEN BOSCH: Dat is het nu net: dit is geen waaghalzerij. De veiligheid van de 100 toeschouwers die aan elke performance deelnemen, is volstrekt gegarandeerd. Uw vraag bevestigt vooral de reden waarom ik deze vijfdelige performancereeks – elke sessie vertrekt vanuit een ander brandbaar materiaal – maak: ik wil aantonen dat met vuur werken niet gevaarlijk hoeft te zijn. We kennen vuur alleen nog als die in onze auto in-gekapselde kracht. Eigenlijk ontkénnen we het vuur: zodra er onverwachts vuur ontstaat, breekt er paniek uit omdat iedereen aan de eventuele destructieve gevolgen denkt. Vuur moet je benaderen zoals je een koe benadert.
Een koe, zegt u?
VAN DEN BOSCH: Vanwege het onvoorspelbare. Ik heb eerst land- en tuinbouw gestudeerd, en pas daarna performance. Ik was beginnen te beseffen dat ik geen landbouw studeerde om voor dieren en planten te zorgen, maar omdat ik gefascineerd ben door het ongrijpbare, het ontembare, het oncontroleerbare. Een koe kan ineens stampen als je niet uitkijkt. Die dieren dwingen zorg en voorzichtigheid af. Met vuur is het net zo. Tijdens mijn performanceopleiding onderzocht ik die fascinatie en experimenteerde met gas, licht, vuur en verf. Met die materialen maakte ik installaties.
Waar ligt de grens tussen performance en brandweerdemonstratie?
VAN DEN BOSCH: De performance zitinmijn verlangen om dat fantastische moment waarop je het ontembare observeert te delen met het publiek. Het moment waarop een houten kratje tot as verpulvert, een ijsklomp in duizenden kleine blokjes explodeert of een vuurbal op een bouwkraan balanceert, bijvoorbeeld – dat laatste deed ik in 2012 in Amsterdam. De politie gaf me toelating, maar het publiek moest 200 meter van de kraan vandaan blijven. Dat was een probleem: ik wilde net dat de toeschouwers de warmte zouden voelen. In Aanslagen zonder gevolgen los ik dat probleem op door mijn toeschouwers te laten deelnemen: zonder hen lukt de performance niet. Zij maken eerst mee vuur, en dan bewonderen we samen de vuurconstructie.
Is dit uw manier om de brandhaarden in de wereld aan te klagen?
VAN DEN BOSCH: In eerste instantie wil ik mensen de schoonheid en de warmte van de vuurconstructie laten beleven. Maar ik hoop ook dat mensen gaan nadenken over hoe de media omgaan met bericht-geving over, bijvoorbeeld, de bommen in Palestina. Toont men die beelden omdat ze sensationeel zijn, of om het publiek te informeren zodat er iets aan die oorlogstoestand gedaan kan worden? Met Aanslagen Zonder Gevolgen tracht ik het vuur uit de criminele context te halen, ik wil het de glans van louter imposante, ontembare schoonheid teruggeven.
Aanslagen zonder vuur: Variation3: Magnesium, op 12/10 in CAMPO, Gent.
Els Van Steenberghe
