‘Ik droom er al heel mijn leven van’

Amin Makari © Debby termonia

Het is lente en dan stappen heel wat Belgen op de fiets. Sommigen zelfs voor de eerste keer. Het merendeel van de volwassen fietsleerlingen is van het vrouwelijk geslacht en heeft buitenlandse roots. Voor hen is de fiets niet alleen een transportmiddel, maar ook een teken van vrijheid.

Na een lange winterpauze starten 35 Vlaamse steden en gemeenten opnieuw met fietslessen voor volwassenen. Samen brengen ze jaarlijks een kleine 500 mensen de basisbeginselen van het fietsen bij. Het merendeel van de cursisten zijn volwassen vrouwen die in hun land van herkomst vaak niet konden of mochten fietsen. Zo sprak Iran in 2016 nog een fatwa uit over vrouwen die zich in het openbaar met de fiets verplaatsen. De fietslessen zorgen voor een boost in het zelfvertrouwen van de deelnemers. Zo ook bij deze drie nieuwbakken fietssters.

Amin Makari (36) – komt uit Iran

‘Twee jaar geleden heb ik een fiets gekocht. Ik was vastberaden om erop te leren rijden. Maar ik botste al snel op een hoop praktische problemen. Een daarvan was een goede plek om te oefenen. Onze tuin is te klein om te fietsen. En meteen op straat rijden, zag ik niet zitten. Toen mijn man het drukker kreeg op zijn werk en er minder tijd overbleef om te oefenen, verwaterden mijn fietsplannen. Maar enkele weken geleden schreef ik me dan toch in voor een fietscursus voor volwassenen. Ik heb ondertussen drie lessen gekregen en ik ben trots op mezelf want… ik fiets!’

Ik kom uit Iran. Daar rijden vrouwen niet met de fiets. Toen ik daar woonde, interesseerde het me ook niet. Maar nu ik hier in België ben, wil ik wel fietsen. Om me te ontspannen en om wat tijd met mijn kinderen door te brengen. Hier in Limburg hebben we ook mooie fietspaden. Ik kan haast niet wachten om die met mijn twee zonen en mijn man te verkennen.

Vandaag krijg ik mijn vierde les en er staat een rondrit door het stadscentrum op het programma. Ik ben wel een beetje zenuwachtig. Daarom ben ik gisteren al eens een oefenrit gaan maken op wat veldwegen in de buurt. Mijn man ging mee om foto’s te maken. Zijn vrouw op de fiets, dat wilde hij niet missen.’

Aysel Uksul (51) – werd geboren in Turkije

‘Ik kom uit Istanbul. In die stad is de auto nog koning. Alleen gekken wagen zich daar met de fiets in het drukke verkeer.

Ik doe al mijn verplaatsingen met de auto. Maar vorig jaar besloot ik om te leren fietsen. Als ontspanning. Om op zondag met mijn man en kinderen een uitstap te kunnen maken naar Bokrijk of Kattevennen. Ik schreef me in voor een tiendelige lessenreeks aan de Fietsschool Genk. Ik slaagde er maar niet in om mijn evenwicht te bewaren en ben veel gevallen. Op een gegeven moment stond ik vol blauwe plekken. Maar ik heb nooit opgegeven en tijdens de laatste les kon ik plots fietsen.

Er zijn nog heel wat volwassenen die niet kunnen fietsen. Sommigen schamen zich daarvoor. Om hen te helpen, besloot ik me als vrijwilliger in te zetten in de fietsschool. Ik help de lesgevers met het uitleggen en demonstreren van de oefeningen. Wanneer mensen het moeilijk hebben, vertel ik over al mijn valpartijen en over het plezier dat fietsen geeft. Want na elke fietstocht bruis ik van energie.’

Kaoutar Latrach (32) – komt uit Marokko

‘Ik droom al heel mijn leven van een fiets. Ik herinner me nog goed dat ik als klein meisje maar niet begreep hoe iemand zich op zulke dunne bandjes in evenwicht kon houden. Jammer genoeg had ik als kind nooit de mogelijkheid om het zelf te proberen. Ik kom uit Taza, een stad in Marokko zonder fietscultuur. Je ziet er alleen jongens of mannen die niet met de auto kunnen rijden op een fiets. Toen ik naar België kwam en hier meisjes en vrouwen met de fiets door de straten zag rijden, dacht ik: dat wil ik ook proberen. Ik schreef me in aan de fietsschool en na één les lukt het fietsen me al heel goed.

Ik heb zelf nog geen fiets. Maar ik ga er zo snel mogelijk een kopen. Nu verplaats ik me vooral met de bus en ben ik afhankelijk van de vaste vertrektijden. Zodra ik genoeg zelfvertrouwen heb, laat ik mijn busabonnement achterwege en neem ik de fiets. Dan bepaal ik zelf wanneer ik vertrek en aankom.’

Met dank aan Fietsschool Genk en ‘Leren fietsen voor volwassenen’ Sint-Truiden.

Aysel Uksul
Aysel Uksul© Debby termonia
Kaoutar Latrach
Kaoutar Latrach© Debby termonia
Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content