Ik had mij, in het Vlaamse Mechelen waar ik mij, in het vooruitzicht van 21 juli, had teruggetrokken, voorgenomen om naar onze atleten toe de volgende beklijvende woorden uit te spreken : ?Vlaanderen wenst onze atleten in Atlanta alle succes toe?. In het licht van de feiten zoals ze zich voordeden, scheen het mij evenwel aangewezen deze beschouwingen ergens maar naar mezelf toe te bewaren. In de plaats daarvan zou ik mij verplicht zien om deze kaakslag als een zoveelste inbreuk op de federale loyauteit aan de schandvlek te moeten stellen.

Maar het zijn niet alleen de francofonen die naar ons toe qua een stuk nestbevuiling en ik durf dat vrank en vrij zeggen de plank mis slaan. Het besluit van de heer Frank Vandenbroucke om aan een Engelse universiteit zijn opleiding, die naar de eenentwintigste eeuw toe inderdaad bewijst dat onze voornaamste grondstof nog altijd de grijze materie is, te vervolmaken, heeft ons en ik weeg mijn woorden onaangenaam gegriefd. Wat heeft Oxford te bieden dat de campus van Diepenbeek niet heeft ?

Maar er is meer. Het Heilig Doopsel van partijgenoot Jan Decorte werd en hier kan geen sprake zijn van een stuk toeval voltrokken op de vooravond van 21 juli, met de heer Charles-Ferdinand Nothomb als peter. Natuurlijk, partijgenoot Decorte heeft recht op zijn eigen voorkeur, maar ik voeg er onmiddellijk aan toe : wij hebben de fierheid daar ergens vragen bij te stellen. Bepaalde mensen hebben nog altijd niet geleerd dat zij zichzelf buiten de Vlaamse Gemeenschap plaatsen.

Eveneens aan de vooravond van 21 juli hebben de collega’s van de federale Executieve beslist voor een bedrag van 541 miljoen de oude raketinstallaties in het Waalse Florennes van de Amerikanen terug te kopen. Een oud Vlaams spreekwoord zegt nochtans : schoenmaker blijf bij uw leest ! Het betreft hier immers een stuk industriële archeologie dat als cultuurbezit uitsluitend de Walen ten goede komt en buitendien een geregionaliseerde materie is, waarvoor de Vlamingen evenwel het kind van de rekening betalen ! Terwijl de Waalse economie met de regelmaat van een klok bergafwaarts holt, ergens naar de diepte toe, blijft zij een beroep doen op solidariteitsmechanismen die, ik kan het niet genoeg achterhalen, zo lang te water gaan tot zij breken. Ik zou zeggen : boer, pas toekomstgericht op uw ganzen.

Bijdragen : Piet Piryns, Marc Reynebeau