Hoezeer onze uitstraling over de taalgrens heen ergens ook haar vruchten in het badwater gooit, kwam gebleken in de Britse krant The Independent, waar de dag- en nachtelijke strevingen ter bevordering van ons cultureel bewustzijn kortweg de opsiering van het woord grandiose meegekregen kregen. Maar naar het niveau van de feiten toe die in dit artikel voor een stuk aan het bod werden gesteld, kon toch ergens een vraagteken niet teveel geplaatst worden, weshalve onderstaand schrijven door mij ten bate van ons keurmerk Vlaanderen niet onweersproken kon blijven.

Sir,

I can always laugh with a pint of good blood, but your reporter went somewhere for a piece too far. All crazyness on a little stick, we as Flemings must have the pride to give future-oriented figure to our identity on the playing field of the international relations because we must not be ashamed of that. Therefore, your servant was touched somewhere with a unpleasant surprise towards myself to. You honor yourself for a piece with the name The Independent. So why can we, somewhere as Flemings who are conscious of our identity and in the unovercomable speed of the peoples (and we are notafraid to say that), not towards otherpeoples of the Europe of the Cultures to, want to be independent, somewhere for a piece towards the future to too ? Tell me what is somewhere wrong with that.

Het perfide Albion beefde dientengevolge natuurlijk voor zijn stuk op zijn wortels maar ik kan slechts het betreuren zo ver voeren dat ook al ergens in het verleden is gebleken dat het centralistische Londen het oog altijd voor een stuk afgewend heeft gehouden van het streven naar zelfbeschikking en de rechtmatige autonomie naar de culturen toe, zoals in Ierland. Daarentegen kunnen de internationale media die uit vele landen zijn neergestreken in de vestiging van onze Vlaamse hoofdstad die Brussel is, zich niet altijd beroepen op voldoende taalkennis die voor een stuk toereikend is voor het vermogen naar het naar waarde schatten van de communiquees van de Vlaamse regering toe. Deze tekortkoming is en wij moeten dat krachtig durven zeggen evident voor een stuk flagrant in strijd met het Europa van de Gewesten en Gemeenschappen waar ook de Vlaamse bestrevingen naar uitgaan en die de realiteit in de periode naar de toekomst toe in pacht heeft.

Derhalve heb ik ergens naar het bevorderen van de herkenbaarheid en de uitstraling van onze identiteit toe, voor een stuk het initiatief genomen om een Vlaamse persspiegel uit te geven ten behoeve van de in onze gemeenschap opgenomen internationale media. Slechts voor een stuk, want ergens heeft ook het privé-initiatief hier ook ten volle zijn rol te spelen.

Helaas heeft dit initiatief naar het gewenste resultaat toe voor een stuk zijn doel niet kunnen bewerkstelligen. De privé-partner kon mijn bestreving om elk nummer van de Persspiegel te openen met een foto van uw dienaar ergens niet plaatsen naar het niveau van zijn eigen doelstellingen toe. Nochtans werd ik slechts voor een stuk gedreven, in het kader van het behoud en de bevordering van ons culturele erfgoed, door een versregel van onze beroemde Vlaamse dichter Guido Gezelle, die in zijn onvertroffen gedicht Mijn moederke onomstootbaar de afwezigheid van de foto (’t en is van u hier nederwaart… geen lichtdrukmaal gebleven) als een tekortkoming voor de herkenbaarheid naar de toekomst toe bekaakslaagt. De waarheid mag ergens al eens voor een stuk geblonken hebben, zoals ik thans naar de lezers van Zwarte Woensdag toe kan en zal bevestigen.