Non-binariteit
Het voelt goed om eindelijk eens een degelijk gedocumenteerd en kritisch artikel over non-binariteit te lezen (‘Als je kind ’s morgens een meisje en ’s avonds een jongen is’, Knack nr. 8), waarbij men naar mogelijke oorzaken durft te kijken. Het positieve verhaal dat we doorgaans lezen in de klassieke media, maar ook de impact van de sociale media maken het voor jongeren die worstelen met hun identiteit vaak moeilijk. Wie zich slecht in zijn lichaam voelt, is extra kwetsbaar en kan in die berichten bevestiging vinden. Ook het sociaal aanvaarden van transgenderisme kan ervoor zorgen dat mentale problemen worden verengd tot genderproblemen, zoals de Britse psychiater David Bell vermeldt. Tot slot vind ik de opmerking van psycholoog Rudy Vandenborre terecht: er wordt vaak te gemakkelijk overgegaan tot medische ingrepen, en dat beknot de vrijheid van zoekende adolescenten. Dit vertaalt zich in een groeiende groep personen met spijt van hun transitie. Laten we hopen dat dit artikel een aanzet kan zijn tot een eerlijk en open debat.
Chris Vander Massen
Pohlmann
Peter Casteels bevraagt N-VA’er en auteur Joachim Pohlmann over zijn nieuwste boek (‘De elite is niet in de meerderheid’, Knack nr. 8) en catalogiseert de roman als een boek met een fout onderwerp. Over de literaire waarden wordt bijna niets gezegd. Maar niet getreurd: de redacteur schrijft ook een column die op het artikel volgt (‘Beetje saai’, Knack nr. 8), en wil daarin opnieuw, ditmaal zonder weerwoord, de auteur en het boek in een eng moralistisch hoekje duwen. ‘Ook lullig voor de auteur, trouwens, om het niet te hebben over wat hij wil vertellen’, schrijft hij. Dat is redactioneel natrappen naar de geïnterviewde.
Frank Vleeschouwer, Schilde
Defensie
Een reactie op de analyse van Ewald Pironet over het defensiebudget (‘Militair zwaktebod van regering-De Croo’, Knack nr. 9). Over het fundamentele punt, dat onze regering meer aan defensie moet uitgeven, wil ik niet twisten. Dat is een terecht standpunt, hoewel ik het niet volledig deel. Maar als onze regering de keuze maakt om niet plotseling 5 miljard uit haar hoed te toveren, is dat volgens mij begrijpelijk. Er moet al zo veel werk verzet worden door de verschillende regeringen van ons land: de groene transitie, de gevolgen van de pandemie indijken, ons onderwijssysteem rechttrekken, de overbevolking van de gevangenissen aanpakken, de welvaartsstaat staande houden in tijden van vergrijzing, ervoor zorgen dat de gasprijs niet te hoog wordt en dat de sancties tegen Rusland onze eigen portemonnee niet te veel raken… En dat alles terwijl de meeste regeringen grote schulden met zich meezeulen en we ook nog eens moeten oppassen dat de belastingen niet zo hoog worden dat bedrijven ons land verlaten of de lagere en middenklasse eronder lijden. Daarom denk ik dat het meer dan normaal is als onze regering besluit om één uitgavepost een beetje te verwaarlozen, zeker voor een land dat geen enkele militaire dreiging in de buurt heeft.
Alice Vandommele
Onderwijs
In het artikel over marketing in het onderwijs (‘Ouders mogen zich niet laten verblinden door al die geweldige slogans’, Knack nr. 8) geeft journalist Ann Peuteman terecht het advies dat ouders zich niet mogen laten verblinden door mooie slogans van scholen. Ze geeft ook een aantal tips om de goede school te kiezen. Maar wat ontbreekt in het verhaal, is iets waar Amir Bachrouri, voorzitter van de Vlaamse Jeugdraad, in zijn column ‘Ode aan juf Lynn’ in hetzelfde nummer terecht op wijst: het belang van een inspirerende leerkracht. Het is natuurlijk aartsmoeilijk om te weten bij welke leerkracht je kind zich goed zal voelen, maar uiteindelijk zijn het de leerkrachten die al die oude en nieuwe leermethodes in de praktijk moeten brengen. Misschien moeten scholen dus meer met de kwaliteiten van hun lerarenkorps uitpakken dan met de onderwijsmethode.
Nick Schryvers
Europa
Ik stoorde mij aan de lichtheid van het oordeel van politoloog Jonathan Holslag (‘Charles, Ursula en Vladimir’, Knack nr. 8). Europa heeft ten opzichte van Poetin inderdaad altijd een verzoenende en diplomatieke taal gehanteerd. Was dat een verkeerde keuze? Natuurlijk niet. Ook Holslag kon niet voorspellen wat Poetin de laatste weken heeft gedaan. Het getuigt niet echt van hoog wetenschappelijk niveau om op deze manier post factum te fulmineren. En zeker niet om dan, op een gratuite manier, het ontslag van een aantal Europese politici eisen.
Josse Abrahams
Oekraïne
De inval van Rusland valt niet goed te praten, maar een kritische houding tegenover de positie van de NAVO en de westerse landen zou een correcter beeld opleveren van de verhoudingen in de wereld. Waarom hadden we niet dezelfde verontwaardiging bij de aanval van de NAVO op Servië? Waarom veroordeelden we de oorlogen van de Verenigde Staten in Irak, Afghanistan, Syrië en Libië niet krachtiger? Waarom worden de VS nooit internationaal uitgesloten vanwege hun oorlogsmisdaden? Waarom mag Israël aan Europese sportwedstrijden en het Eurovisiesongfestival deelnemen, ook al onderdrukt het al decennia het Palestijnse volk? De VS en de NAVO hebben altijd gelijk, omdat ze in al die conflicten de overwinnaar waren of zijn. En in oorlogssituaties heeft de overwinnaar altijd gelijk.
Staf Henderickx, Rumst
