?Kat op een heet zinken dak” bij Antigone.

In ?Kat op een heet zinken dak” (1955) laat Tennessee Williams weinig over aan de verbeelding. Hij geeft een gedetailleerd verslag van de 65ste verjaardag van de rijke planter Grote Va, een familiebijeenkomst waar oude spanningen en leugens worden geëtaleerd.

Theater Antigone speelt het stuk niet zo realistisch als Williams het schreef en Walter van den Broeck het vertaalde. In een regie van Ignace Cornelissen en het suggestieve decor van Marc Cnops wordt er op het scherp van de snee geakteerd, al is er duidelijk aan type-casting toegegeven.

Cornelissen last geen pauze in, zodat in één grote golvende beweging een aantal spanningspieken ontstaan. Zo’n hoogtepunt is de konfrontatie tussen Grote Va ( Dries Smits) en zoon Brick, een ongeneeslijke alkoholist sinds de dood van Skipper, een meer dan gewone vriend. Die ?pure” vriendschap is door de buitenwereld verkeerd begrepen, vooral door Bricks vrouw Maggie. Hun huwelijk lijdt er onder, temeer als blijkt hoe Maggie Skipper seksueel heeft uitgedaagd en vernederd, waarna die zich dooddronk.

Maar ook Brick gaat niet vrijuit. Hij haakte af toen Skipper hem om hulp belde. Die schuldbekentenis wordt door Grote Va op een Freudiaanse wijze afgedwongen. Voor die ontmaskering neemt Brick revanche door de bluffende Grote Va de illuzie van een lang leven te ontnemen. Brick vertelt hem dat hij werd voorgelogen en hij, Grote Va, wel degelijk terminale kanker heeft.

Een ander hoogtepunt is Maggie’s poging om Brick terug te winnen. Katelijne Verbeke is als Maggie eerder slang dan kat. Ze speelt glibberig en geraffineerd en hebberig. Koen De Sutter is een gesloten, nukkige Brick, een gehandicapte sporter en vooral een erg beschadigd man. Liters whisky geven hem de klik van de onthechting die hem alles doet vergeten. Het enige wat hij nog wil, is zich diep in de schoot van moeder aarde begraven, als een kind in een enorm kussen van eendedons, zoals de slotscène suggereert.

Cornelissen abstraheert Williams’ realisme zoveel als hij kan. In een hyper-realistische bui beukt Brick in op de muren van het huis en sneuvelen de panelen. De kamer is nu een grote open wonde en iedereen kan de etter van leugen, jaloezie en hebberigheid zien. Met meer van dat zou al het stof van deze moderne klassieker zijn weggeveegd.

Roger Arteel

Reisvoorstellingen. Info : 056/22.68.70.

Koen De Sutter en Katelijne Verbeke : niemand gaat vrijuit.