Een snedige Botho Strauss in de KVS.

Het moet van ?Het Park” geleden zijn dat we nog eens schaamteloos konden lachen met een tekst van Botho Strauss. De hilarische regie van Sam Bogaerts bij het ter ziele gegane De Mannen van de Dam dateert al van zo’n tien jaar geleden. Nee, de Duitse dramaturg-moralist zal je niet zo gauw op een klucht betrappen. Daarom was het een hele verademing om zijn ?Kalldewey” (1982), met de nuchtere ondertitel ?farce”, nu in de Brusselse KVS te zien als een doldrieste maar ook uiterst grimmige komedie. Tegelijk heeft regisseur Jos Verbist de sociale satire en de existentiële verwarring uit Strauss’ tekst op een scherpzinnige manier blootgelegd. Op de dunne grens tussen vaudeville en kleine tragedie, tussen uitvergroting en understatement balanceren ook de acteurs ( Herman Gilis, Sofie Decleir, Sien Eggers, Chris Thys en Luk D’Heu) die tot het einde dat precaire evenwicht weten te bewaren.

Dat is een hele verdienste, want het stelletje neurotici dat ?Kalldewey” opvoert is zo zielloos kierewiet dat er geen touw aan vast te knopen valt. Het ene moment wentelen ze zich in sentimenteel relatieleed, het volgende ogenblik krijgen ze de slappe lach van hun eigen zieleroerselen. Het ene moment halen de feministische macha’s hun medemens het bloed van onder de nagels, het volgende moment smeken ze om een therapieleider, een tv-kick of ander lekkers uit de hersenkeuken. Het staat allemaal in Strauss’ stuk. De psychologische ramptoeristen heten daar De Man, De Vrouw, K, M of Tweede Man. Abstracte splinters van een dolgedraaide persoonlijkheid in een maatschappelijke maalstroom, waarin de uitwassen van de jaren zeventig en tachtig herkenbaar bovendrijven.

Strauss voert de chaos ten top door een loopje te nemen met de narratieve logica, de dramatische structuur en de wetten van een well-made play. Zoals het een farce betaamt.

?Corridor” staat er bij het begin van het derde bedrijf in de tekst. Die corridor heeft scenograaf Niek Kortekaas ook letterlijk genomen, al maakte hij van de gang veeleer een catwalk tegen een brede muur met deuren. Dit is het geknipte exercitieterrein voor paren en passanten, waarop de grote sentimenten en de kleine onlusten paraderen. ?Kalldewey, farce” een prachtig vreugdevuur van ijdelheden.

P.V.

Sofie Decleir, Herman Gilis, Chris Thys in Kalldewey, farce : vreugdevuur van ijdelheden.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content