Op zondag 23 maart trapt de PS de campagne op gang met een groot verkiezingscongres. Politoloog Pascal Delwit (ULB): ‘Voor de grote beslissingen kan Paul Magnette niet om Di Rupo heen.’
De Parti Socialiste (PS) wordt aan de linkerflank belaagd door de Parti du Travail Belge en verliest steun bij de socialistische vakbond, waarmee de partij doorgaans nauwe banden onderhoudt. In de opiniepeilingen tuimelt de PS onder 30 procent.
PASCAL DELWIT: Het wordt een moeilijke oefening. Bepaalde maatregelen, zoals de beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd, liggen heel moeilijk bij de traditionele PS-kiezer. Di Rupo moet die beslissing, maar tegelijk ook zijn parcours als premier verdedigen.
Hoe evalueert u het werk van Paul Magnette als partijvoorzitter?
DELWIT: Het is niet eenvoudig om partijvoorzitter te zijn van de partij die de premier levert, omdat het je positie aantast. Di Rupo heeft binnen de PS nog steeds het laatste woord. Bovendien is de PS een partij met een gecompliceerde structuur, waar de provinciale afdelingen relatief veel macht hebben.
Zijn deze verkiezingen een examen voor Magnette?
DELWIT: Het gaat met partijvoorzitters zoals met voetbaltrainers: als de resultaten slecht zijn, moeten ze vrezen voor hun positie. Alleen vrees ik dat een goede verkiezingsuitslag Magnette waarschijnlijk ook niet verder helpt. Een slechte score zal beschouwd worden als zijn schuld, terwijl een goede score gepercipieerd zal worden als de verdienste van Elio Di Rupo.
Betekent een slechte uitslag het einde van zijn voorzitterschap?
DELWIT: Traditioneel is de partijvoorzitter bij de Parti Socialiste de sterke man. Als de partij de verkiezingen verliest, ligt het dus aan hem. Toen Di Rupo partijvoorzitter werd, was hij ontegensprekelijk de machtigste man van de partij. Magnette is dat niet. Hij is maar dienstdoend partijvoorzitter, niet verkozen door de partijleden, en dus kan hij voor de grote beslissingen niet om Di Rupo heen. Dat maakt zijn positie kwetsbaar.
Begin 2013 verliet Magnette zijn ministerspost om burgemeester van Charleroi te worden. Heeft dat zijn positie verzwakt?
DELWIT: Ik ben ervan overtuigd dat hij liever minister was gebleven. Burgemeester zijn is toch een ander vak, en zeker in Charleroi is het een hele opgave. Toch denk ik niet dat het zijn positie verzwakt. Hij bouwt als burgemeester aan een brede electorale basis. Veel Carolo’s appreciëren het dat een kopstuk als Magnette zich met hun stad bezighoudt. Maar eerlijk gezegd denk ik niet dat hij het de rest van zijn leven zal blijven.
Hoe verhouden Di Rupo en Magnette zich?
DELWIT: Ze zijn totaal verschillende persoonlijkheden. Di Rupo is heel voorzichtig, nauwgezet, dag en nacht met politiek bezig. Magnette is extraverter, charismatischer, spreekt zich veel forser uit. Di Rupo is een kind van de PS: geboren in de Borinage, in een familie van mijnwerkers. Magnette staat daar als academicus toch iets verder van af.
Jeroen Zuallaert
‘Het is niet eenvoudig om de voorzitter te zijn van de partij die de premier levert.’
