Dexia Bank België kreeg de voorbije tien dagen heel wat te verwerken. Het moest nog maar eens afvloeiingen aankondigen, mocht melkkoe spelen voor de Franse tak en dan was er nog het Lernout & Hauspie-proces.
Er zal een luide zucht van opluchting geslaakt zijn aan de Pachecolaan 44 in Brussel waar het hoofdkantoor van Dexia België gevestigd is, toen de bank vrijgesproken werd op het Lernout & Hauspie-proces. De hoofdrolspelers – Jo Lernout, Pol Hauspie, Nico Willaert en Gaston Bastiaens – werden wel schuldig bevonden aan vervalsing van de jaarrekening, gebruik van valse stukken, valsheid in geschrifte en koersmanipulatie. Maar Dexia werd dus vrijgesproken, waardoor de kans dat het ooit schadeclaims moet betalen kleiner, maar toch niet helemaal uitgesloten is. De schadeclaims, die kunnen oplopen tot 1 miljard euro plus interesten, zullen immers in een aparte rechtszaak voor de burgerlijke rechtbank worden behandeld. Het gerechtelijk onderzoek en het proces deed Dexia hoe dan ook pijn en slorpte geld op: 136 miljoen, waarvan 90 miljoen van de kredieten die het failliete L&H niet meer terugbetaalde en 46 miljoen voor een vergelijk met benadeelde partijen in de VS. En dan is er nog de imagoschade.
Het mediagenieke proces was maar een van de gesels voor Dexia in recente tijden. De voorbije week moesten immers ook nieuwe besparingen bekendgemaakt worden. Het Frans-Belgische Dexia schrapt nog eens 665 banen, waarvan de ruime helft in ons land. Sinds het uitbreken van de crisis, einde 2008, schrapte de bank bijna 2200 banen. Dat is een op de zes. De nieuwe besparingen moeten helpen om tegen einde 2011 zo’n 600 miljoen aan kosten weg te knippen. Deze besparingen en de soms onhandige communicatie hierover zorgen voor sociale onrust.
Ondertussen werd duidelijk dat Dexia Bank België minstens 20 miljard leent aan de Franse tak, tegen spotgoedkope tarieven, zodat de lening eigenlijk neerkomt op een subsidie. Het illustreert dat Frankrijk sinds de kredietcrisis de plak zwaait over Dexia, en dat de Belgische activiteiten nu gebruikt worden als melkkoe om Franse belangen te dienen.
Een meevaller voor Dexia was wel dat de nieuwe normen van het Baselcomité relatief gunstig voor haar uitvallen. Het Baselcomité is een internationaal orgaan dat regels oplegt over de hoeveelheid kapitaal die banken moeten opzijzetten, in verhouding tot de risico’s die ze lopen met hun kredieten. Basel III, zoals de nieuwe versie van de regels heet, is aanzienlijk strenger dan Basel II maar toch een pak flexibeler dan enkele weken geleden nog gevreesd werd. Zo is bijvoorbeeld de termijn die de banken krijgen om zich aan te passen, verlengd tot 2018. Dexia zou eind 2012 al in orde kunnen zijn. Ook de manier waarop allerlei overheidsgeld meegeteld mag worden als kapitaal, is behoorlijk gunstig: overheidsinjecties bijvoorbeeld (Dexia kreeg er voor 6 miljard euro!) mogen tot 2018 meetellen.
Ook de stresstests die de Europese Commissie de voorbije zomer uitvoerde om te bekijken hoe een aantal belangrijke Europese banken nieuwe financiële crisissen zouden doorkomen, bleek voor Dexia (en ook voor de andere Belgische banken) goed mee te vallen. In tests waarin banken minstens 6 procent kapitaal moesten overhouden, scoorde Dexia bijna 11 procent.
Maar natuurlijk scoorde Dexia ook voor de crisis uitstekend voor dit soort tests en criteria, ook voor die van het toenmalige Basel II. Pas toen de crisis talloze banken toch in de problemen bracht, bleek hoezeer al die normen te tolerant waren geweest. Hopen maar, dus, dat de nieuwe toch het bedoelde houvast geven.
Luc Baltussen
