President Nicolas Sarkozy krijgt tegenwind.
Er begint sleet te zitten op het ‘mystieke huwelijk’ tussen Nicolas Sarkozy en de Fransen. De wittebroodsmaanden zijn voorbij. De ingrijpende hervormingen van de pensioenen, die de president vorige week aankondigde, stuiten op felle kritiek van de vakbonden. ‘Er zal binnenkort overal sport te zien zijn, en niet alleen op het rugbyveld’, dreigde Bernard Thibault, de leider van de ex-communistische vakbond CGT (Frankrijk is het gastland van de wereldbeker rugby). Voor 17 oktober is een nationale spoorwegstaking aangezegd.
Sarkozy wil haast maken met de hervormingen die hij in zijn verkiezingsprogramma beloofd heeft: ‘Ik ben niet verkozen om siësta te houden.’ Tegelijkertijd beseft hij dat hervormingen in Frankrijk altijd grote weerstanden oproepen. In een nog niet eens zo ver verleden zagen premiers als Alain Juppé en Dominique de Villepin zich na wekenlange stakingen en protestdemonstraties gedwongen hun staart in te trekken.
En dus hanteert Sarkozy de methode van wortel en stok. Hij nodigde de invloedrijkste vakbondsleiders uit voor een exquis diner en stelde hen ‘een nieuw sociaal contract’ voor – met een subtiele verwijzing naar Jean-Jacques Rousseau, want de Franse president is zoals bekend niet van de straat. Tegelijkertijd waarschuwde hij dat ‘de sociale dialoog geen alibi mag zijn om alles bij het oude te laten’.
Op korte termijn wil Sarkozy eerst en vooral het aantal ambtenaren inkrimpen en de privileges in de pensioensector aanpakken. Werknemers in de semipublieke sector (openbaarvervoersbedrijven als SNCF en RATP, energiebedrijven als EDF en Gaz de France) mogen in Frankrijk net als mensen in zware beroepen (vissers, mijnwerkers) al op hun vijftigste met pensioen. ‘Onbillijk’, vindt Sarkozy, want in heel Frankrijk moet de pensioenleeftijd omhoog. Op het lijstje van de president staan voorts: hervorming van de ziektekostenverzekering, soepeler ontslagprocedures en de mogelijkheid om langer te werken. Overuren zullen niet meer belast worden. Sarkozy richtte zich tijdens zijn verkiezingscampagne niet voor niets bij voorkeur tot ‘het Frankrijk dat vroeg opstaat’.
Maar intussen blijft de Franse economie kwakkelen. De werkloosheid zit, met 8,5 procent, nog steeds boven het Europese gemiddelde en de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling) voorspelt dat de economische groei in Frankrijk amper 1,8 procent zal bedragen. Dat is de schuld van de Europese Centrale Bank met zijn hoge rentevoeten, oordeelt men op het Elysée. Maar Sarkozy laat het er niet bij zitten: hij belooft een groei van 3 procent. Immers: ‘Ik geloof niet in het noodlot.’
Piet Piryns
