De verliezers van de digitalisering

We leven in een mondiale en onontkoombare digitale dictatuur. Misschien waren het het Covid Safe Ticket of de walgelijke arbeidsomstandigheden in de e-commerce die uw ogen openden. Of was het de toenemende online oorlogsvoering? Of dat banken de activiteiten van hun kantoren uitbesteedden aan u en uw smartphone? Na de komst van corona twijfelt niemand nog aan de doortastendheid van de digitale revolutie.

Het internet is niet langer optioneel, maar bracht ook nooit de vrijheid en radicale democratie die ons al decennia beloofd worden. Wel wordt elk aspect van ons leven in sneltempo verorberd. En bij elke stap worden mensen in de steek gelaten.

De winnaars van de digitale revolutie kennen we. Westerse bedrijven die met hun “sociale media” het publieke debat roekeloos beheren en die geld verdienen aan gevaarlijke desinformatie. De gegoede en bemiddelde, geconnecteerde elite – waartoe ik en mogelijk ook u behoren.

Maar wie zijn de verliezers? Wie zijn de mensen die hun rechten zien verdampen, omdat met hen geen rekening wordt gehouden? Wie heeft vandaag meer om over te piekeren dan enkel het milde ongemak van een onbereikbare klantendienst of een QR-code?

Technologische ontwikkelingen zijn nooit inherent goed of slecht, maar bieden wel steevast een kans en momentum om mensen uit te sluiten en bestaande ongelijkheden te vergroten. Een democratische digitalisering is mogelijk, als we verliezers niet langer aan de kant laten staan.