Premier Silvio Berlusconi wordt – niet voor het eerst – beschuldigd van banden met de Siciliaanse maffia.

Dat was weer lachen, de voorbije week. Guitig als altijd waste Silvio Berlusconi ‘de president van Europa’ de oren, toen Herman Van Rompuy in Milaan een uur te laat op de afspraak arriveerde. ‘Ik zal u leren voortaan op tijd te komen.’ En tegen de Panamese president, die eveneens op bezoek was, grapte hij: ‘Ik zal naar huis moeten om mijn koffers te pakken en met u mee te gaan naar Panama. Ik zal de Italiaanse pers en de Italiaanse rechters misschien een beetje missen, maar het leven gaat door.’

Via Facebook was intussen opgeroepen tot een wereldwijde ‘No Berlusconi Day’. In de straten van Rome eisten honderdduizenden demonstranten het aftreden van Sua Emittenza. Maar de Italiaanse premier heeft voor hetere vuren gestaan. Zijn kiezers zijn wel wat gewend. Justitie verdenkt hem van belastingontduiking, fraude en het omkopen van een getuige in een rechtszaak? Geeuw! En de in Italiaanse kranten breed uitgemeten chronique scandaleuse over zijn gescharrel met callgirls levert uiteindelijk alleen maar het bewijs van zijn eeuwige jeugd en zijn nimmer aflatende potentie.

Ook de beschuldigingen die vorige week op een proces in Turijn tegen Berlusconi werden geformuleerd zijn niet echt nieuw. Een huurmoordenaar van de Cosa Nostra – de Siciliaanse maffia – herhaalde publiekelijk wat hij al eerder tegen onderzoeksrechters had gezegd: Berlusconi zou begin jaren negentig een pact hebben gesloten met de maffia. Bomaanslagen in Palermo, Firenze, Rome en Milaan moesten toen het pad effenen voor de machtsovername door Berlusconi’s Forza Italia. De maffia zou de partij ook gefinancierd hebben.

Oude koek dus. Maar wat wél nieuw is, is de reactie van Berlusconi’s coalitiegenoot en medeoprichter van zijn Il Popolo della Libertà, Kamervoorzitter en voormalig ‘postfascist’ Gianfranco Fini. Fini liet zich in een onbewaakt moment tijdens een partijcongres (de microfoons stonden nog open) ontvallen dat de beschuldigingen aan het adres van Berlusconi het effect van ‘een atoombom onder de regering’ zullen hebben. En hij vergeleek de premier met de Romeinse keizers: ‘Hij is tweeduizend jaar te laat geboren.’

Daarmee lijkt Berlusconi’s rechtse coalitie op springen te staan. Maar de premier houdt natuurlijk nog een joker in zijn mouw. Als hij zou besluiten vervroegde verkiezingen uit te schrijven, kan hij zichzelf presenteren als het slachtoffer van een monsterverbond tussen linkse magistraten, gefrustreerde journalisten en rancuneuze maffiosi: ‘Niemand heeft zoveel tegen de maffia gedaan als mijn regering.’ Die tactiek heeft per slot van rekening al drie keer eerder zijn deugdelijkheid bewezen.

Piet Piryns

‘Barack Obama zal vaker naar de luchthaven gaan om een laatste eer te bewijzen aan de gesneuvelde soldaten.’ Voormalig bevelhebber Victor Yermakov, over het verschil tussen de Amerikaanse operatie in Afghanistan vandaag en de Russische, waaraan hij deelnam, in de jaren tachtig.