Koen Meulenaere
Koen Meulenaere Van 1991 tot 2012 de satiricus van Knack

Even rekapituleren. Jan met Hoet. Jan met Lou en Paul. Jan zonder Hoet. Jan zonder Lou. Jan zonder Paul. Hoet zonder Jan. Jan met Paul. Paul zonder Jan. Hoet. Lou zonder blad. Paul. Jan met Lou en Paul.

Bij twee van deze programma’s staan wij wat langer stil. Hoet ! Een dagelijks rubriekje in Zonnekloppers van de BRTN, dat wij de hele zomer elke avond trouw hebben bekeken om vooral dat ene moment niet te missen waarop de verleidelijke Rani De Coninck zich tot haar eigen verbazing plotseling ruggelings onder de tafel zou bevinden met een zich niet langer beheersende Herwig Van Hove bovenop haar.

Dat het een paar keer weinig gescheeld heeft. En den Herwig maar rook blazen : “Als ge nu ne komkommer snijdt hé, luistert goed, en ge doet daar een takske tijm bij en ge giet daar drie hoedjes gin over, dan moet ge eens ruiken. Ja maar, ge moet niet beikes zeggen, ge moet eens ruiken. Allez toe. Voilà, ruikt ge dat ? En pas nu op, nu giet ik er wat whisky bovenop. Geen hele fles natuurlijk hé, maar een deciliterke. Voilà zie. Wat denken de meeste mensen : dat is een molotovcocktail. Awel, dat is niet zo. Want die whisky verdunt de gin, die neutralizeert dat zelfs. Hier zie, nu moet ge dat eens proeven en zeg dan eens of ik geen gelijk heb. “

En zo ging dat elke dag. Terwijl er uit de ogen van de culinaire professor, onlangs ook mannequin in ons zusterblad, slechts zinnelijke begeerte opflikkerde. En voor één keer niet voor de spijzen die hij aan het bereiden was.

IN DAT PROGRAMMA zat dus ook Jan Hoet die op het einde een kunstwerk mocht komen voorstellen. Vaak iets uit het Museum voor Hedendaagse Kunst in Gent. Of uit Corpus Delicti, al hadden wij soms de indruk dat dat hetzelfde was. Het gebeurt zelden dat een karikatuur haar origineel vooraf gaat, maar met Kamiel Spiessens en Jan Hoet was het zo. Mocht de volgorde omgekeerd geweest zijn, eerst Hoet over zijn schilderijen en dan Spiessens over zijn opgravingen, dan had Chris Van den Durpel zich geniaal mogen noemen. Nu helaas, was het Hoet die zich mocht kronen.

Wij zien een paar leistenen kriskras over elkaar op de vloer liggen en veronderstellen dat dit het materiaal is waaruit de kunstenaar zijn kunstwerk zal optrekken. Ten onrechte, het is het kunstwerk zelf al ! Hoet loopt er overheen, en begint aan een exposé dat ons met open mond achter laat. “Wat zo typisch is aan Richard Long, ” verduidelijkt de museumdirekteur, “is dat hij het schilderij uitschakelt. Hij wil in direkte dialoog treden met de natuur. De kunstenaar gaat vaak uit van het landschap om aan zijn denken en zijn visie over de kunst vorm te geven. Hij gebruikt soms figuren die figuratief, duidelijk zichtbaar als figuren, op de kijker afkomen. “

Het rubriekje van Hoet duurde telkens vier minuten, en uiteraard was dat veel te kort. Een paar houten latten tegen een muur gespijkerd, het chef d’oeuvre van Giulio Paulini, een vertegenwoordiger van de artepovera. Hoet : “Het gaat hier over relaties. Het is alsof de kunstenaar wil aantonen : ook al zijn er relaties die wij denken te kunnen aantonen, dan blijven wij uiteindelijk toch autonoom. Hij toont de sporen waardoor die onmacht zichtbaar is. En toont aan dat relaties opbouwen uiteindelijk alleen maar voorbestemd is vanuit de fysieke konstellatie van de mens, die eigenlijk gevangen zit in zichzelf, in zijn eigen hermetisme, in zijn eigen raadsel, in zijn eigen identiteit. Een identiteit die verschilt van de identiteit van de anderen. “

Waarna Hoet achterom kijkt naar zijn latten en mompelt : “Tiens, ik ben mis. Het is dat beeld van morgen dat over relaties gaat. Bon, dat doet er nu niet toe. Michelangelo Pistoletto, beste kijkers, brengt reflexies over de konsumptiemaatschappij. De tragiek van zijn figuur is dat ze zich in haar schaamte verbergt tegen een wereld die verwijst naar Auschwitz. “

ZONNEKLOPPERS moet blijven, maar dan liefst zonder Van Eeghem en Donaat. Een kwartier Van Hove en een kwartier Hoet. En we zullen eens zien of er bij de konkurrentie nog over kijkcijfers zal gesproken worden.

Wat uiteraard ook moet blijven, zijn de uitzendingen door derden op de BRTN. En dan zeker die van de Christen Demokratische Omroep, dit seizoen onder de veelzeggende naam : “Tegenspraak. ” Met Goossens, die Schodts heeft afgelost. Nadat hij eind vorig seizoen al op de vuist was gegaan met Greta D’Hondt van het ACV, en nadien zijn geloof had beleden in gezelschap van vijf kristelijke vrouwen.

Goossens huisprezentator van de CVP ! Wat hij dankt aan het feit dat hij vroeger in de straten van Leuven nog ritmisch en herhaalde malen na elkaar “Suenens buiten” heeft geroepen. Een doorslaggevend argument voor CVP-voorzitter Van Hecke, die zelf nog een heel stuk verder gaat. Hij ridikulizeert niet alleen te pas en te onpas de figuur van paus Joannes Paulus II, maar heeft nu ook afstand genomen van de verrijzenis van Kristus en zet zich formeel af tegen de onbevlekte ontvangenis van Maria. “Dat kan niet, ” aldus de voorzitter in een open brief aan zijn partijgenoten. Hoewel vorsers van de eveneens kristelijke universiteit van Leuven via verfijnde fertilizatietechnieken dan weer het tegendeel aantonen.

De eerste aflevering van Tegenspraak, over de Franse kernproeven, zette een hoopgevende trend voor de rest van het seizoen. In de studio : Goossens, de Franse ambassadeur, een vreemde snoeshaan van Greenpeace, en Paul Staes van Agalev. De enige die na een tijdje nog een standpunt verdedigde dat voor dat van de CVP kon doorgaan, was de Franse ambassadeur. Het inschakelen van een simultaan-vertaler, een ander ideetje van Van Hecke, was al evenzeer een voltreffer. Op een gegeven moment waren tegelijkertijd Goossens, Staes, de ambassadeur en de tolk door elkaar heen aan het redetwisten. Geen letter van te begrijpen.

Maar het echte moment suprême kwam toen Staes de diplomaat uitdaagde om eens één land te noemen dat het wel eens was met de Franse kernproeven. Dat liet de ambassadeur zich geen twee keer zeggen. Wij hebben het op video teruggespoeld en nauwkeurig aangeturfd : honderd zeventien (117 !) landen die toch op zijn minst niet geprotesteerd hadden. Toen de ambassadeur ook Naoeroe, West-Tsjaad, Jemen, de Sandwich-eilanden, en het Kwajalein-atol in zijn opsomming begon op te nemen, dankte Goossens iedereen voor de aandacht en sloot af.

Verbaast het u dat ze bij de BRTN-nieuwdienst op hun knieën hebben gesmeekt dat Goossens hen deze konkurrentie niet zou aandoen ? Tieleman zal wreed uit zijn pijp moeten komen.

Koen Meulenaere

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content