Hubert van Humbeeck

Met de verkiezingsoverwinning van Bibi Netanyahu belandt Israël van de regen in de drop. En het Witte Huis is niet bijster geneigd te helpen.

De Amerikaanse president Barack Obama belde pas na twee volle dagen met Bibi Netanyahu om hem te feliciteren met zijn onverwachte verkiezingsoverwinning. De twee lusten elkaar rauw.

Netanyahu trekt in de VS openlijk de kaart van de Republikeinse meerderheid in het Congres. Tijdens zijn campagne zei hij zonder omwegen dat er geen Palestijnse staat naast Israël komt, zolang hij het voor het zeggen heeft. Obama beloofde de Arabische wereld een tweestatenoplossing, en dat was ook de inzet van zijn diplomatieke offensief dat vorige zomer op de klippen liep.

Terwijl de verkiezingen al aan de gang waren, waarschuwde Netanyahu zijn aanhang nog voor de hoge opkomst van Arabisch-Israëlische kiezers. Dat hij de verdeeldheid in het land zo verder op de spits dreef, schokte niet alleen de Arabische Israëliërs zelf. Voor de Amerikanen was het een teken te meer dat er onder Netanyahu nooit ernstig met de Palestijnen zal worden gepraat. Een woordvoerder van het Witte Huis zei achteraf dat de VS eraan denken om in de VN-Veiligheidsraad een resolutie te steunen die pleit voor de oprichting van een onafhankelijke Palestijnse staat langs de grenzen van 1967 – zonder de door Israël bezette gebieden, waar ondertussen honderdduizenden Israëliërs wonen in nederzettingen, die volgens het internationale recht illegaal zijn.

Voor de Palestijnse Autoriteit is het een uitgelezen kans om Israël in de Verenigde Naties verder te isoleren. Ze wil Israël ook aanklagen voor het Internationaal Strafhof. Daarbovenop komt de publicatie van een Europees rapport over de explosieve situatie in Jeruzalem, als gevolg van de agressieve nederzettingenpolitiek van Israël. Netanyahu kan internationaal dus niet zonder de steun van de Amerikanen, en dat op een moment dat het Witte Huis niet bijster geneigd is om te helpen.

Daarom is het niet uitgesloten dat Netanyahu alsnog probeert om de verliezende Arbeiderspartij van Isaac Herzog tot een grote coalitie te verleiden. Herzog sloot een akkoord met Netanyahu na de verkiezingen meteen uit. Maar de belofte aan enkele mooie ministerportefeuilles kan een balsem op de wonde zijn. Er is per slot van rekening ook niemand beter geschikt om Washington weer met Israël te verzoenen dan de gematigde Herzog als minister van Buitenlandse Zaken. Tot de Israëliërs begrijpen dat hun veiligheid op termijn beter gediend wordt door onderhandelingen met de Palestijnen dan door een politiek van permanente confrontatie.

Hubert van Humbeeck

De Palestijnse Autoriteit krijgt een uitgelezen kans om Israël in de VN verder te isoleren.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content