Het ei van Oom Trotter (Marc De Bel)

Jan Herregods

Jan Herregods, redacteur van Knack.be, herlas Het Ei van oom Trotter van Marc De Bel. ‘Als jongetje met een brilletje, is het niet moeilijk om je in te leven in de kleine Alexander.’

Het ei van Oom Trotter (Marc De Bel)
© .

Als een kruising van de Kruibeekse burgemeester Antoine Denert en de vagebond uit ‘Lady en de Vagebond’, zo stelde ik me vroeger oom Trotter voor. Dat was toen ik acht jaar was, en nog niet eens wist wie Antoine Denert was.

Het toont aan hoe verdraaid je jeugdherinneringen achteraf blijken te zijn, maar tegelijk hoe accuraat sommige details er zijn ingebrand. In het geval van Oom Trotter blijken dat er heel wat te zijn, wellicht ook omdat ik het boek van Marc De Bel tijdens mijn kindertijd wel 9 keer gelezen heb misschien zelfs meer dan dat.

‘Hij liep zo snel als zijn korte, blote beentjes hem dragen konden, maar dat was niet vlug genoeg.’ Met die zin begint het boek, en meteen bij het herlezen van die onrechtvaardige achtervolgingsscène zat ik vorige week in gedachten weer met opgetrokken knieën op mijn kinderbed. Want als kleine jongen met een bril, moet je weinig moeite doen om je ook een beetje zoals het hoofdpersonage Alexander te voelen. Ook al die jaren later.

Krokodil die kan praten

Met hetzelfde medeleven voor die kleine Alexander, en met dezelfde verontwaardiging over het pestgedrag, de milieuvervuiling en de gemene leerkrachten op school. Tweeëntwintig jaar na de eerste kennismaking had Marc De Bel me na enkele pagina’s weer volledig mee, naar een dorp dat goed leek op datgene waar ik ben opgegroeid, en een meeslepend verhaal over een krokodil die kan praten.

Nog steeds een plezier om te lezen

A photo posted by @jherregods on

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Voor mij zal het boek onlosmakelijk verbonden zijn met het derde leerjaar in de basisschool van Kluisbergen. Meester Robin las er elk jaar Het ei van Oom trotter voor aan zijn klas, op vrijdagnamiddag, het laatste uurtje na de speeltijd. Ik weet niet of het begrip leesbevordering toen al bestond. Wellicht niet, maar wij -ondertussen dertigers- hadden wel de verhalen van Marc De Bel.

Omdat het boek niet uit was voor de vakantie werd er geloot wie het mee naar huis mocht nemen tijdens de vakantie. Ik won, en nog diezelfde avond was het uit. Misschien was dat ook het moment dat mijn ouders zeker wisten: het wordt een lezer.

Want in datzelfde derde leerjaar snakte je naar verhalen. Je hebt net te horen gekregen dat Sinterklaas niet bestaat, de eerste ontgoochelende botsing met de consumptiemaatschappij, en eigenlijk wil je opnieuw zo’n magische verhalen.

Die schreef Marc De Bel. Je wist dat het niet écht kon, zo’n krokodil die Nederlands praat, maar je wil het graag geloven.

Zelfs nu nog.

.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content