Bemiddelaar Johan Vande Lanotte blijft in rondjes draaien. Op die manier haalt hij in het zwartepietenspel rond de regeringsformatie gemakkelijk het kerstreces.
Meer dan 170 dagen na de verkiezingen en goed anderhalve maand na de start van zijn koninklijke bemiddelingsopdracht zet Johan Vande Lanotte (SP.A) dapper de inspanningen voort om aan zeven partijen meer duidelijkheid te verschaffen over zijn ‘Voorstel van nieuwe bevoegdheidsverdeling en nieuwe financieringswet’.
Over het doorschuiven van nieuwe bevoegdheden omtrent werkgelegenheid, gezondheidszorg, kinderbijslag, justitie en mobiliteit zal óók nog wel een hartig woordje gewisseld worden, maar de ‘verduidelijkingsrondes’ van Vande Lanotte gaan toch vooral over een nieuw financieringsmodel. Dat moet de fiscale autonomie van de deelstaten groter maken en tegelijk de financiële leefbaarheid van de federale overheid waarborgen. Ondanks het werk van de bollebozen van de Nationale Bank en het Federaal Planbureau, komen de zeven partijen in hun eigen simulaties echter uit bij verschillende resultaten.
Veel energie gaat op aan mediatieke scenario’s over de splitsing van het land en aan speculaties over nieuwe verkiezingen in het voorjaar van 2011, maar intussen kunnen pogingen om de financiële verantwoordelijkheden te objectiveren het vertrouwen niet herstellen. Een amendementenslag over de ‘compromisnota’ van Vande Lanotte, die nu wordt geleverd in aparte overlegbijeenkomsten met partijen volgens taalgroep, lijkt daar ook niet meteen toe bij te dragen. Beladen dossiers zoals B-H-V en Brussel zijn niet eens ter sprake gekomen.
Het mag dan al een verdienste heten dat Vande Lanotte door niemand is afgebrand, voor onderhandelingen met zeven aan tafel is de tijd blijkbaar nog lang niet rijp. Op die manier zal het heus geen kunststuk zijn om het kerstreces te halen zonder een begin van doorbraak in de formatie.
De allergrootste zorg van alle betrokkenen is trouwens om bij een mislukking niet de zwartepiet toegeschoven te krijgen. De angst daarvoor wordt mee gevoed door allerlei onheilspellende berichten en commentaren dat door het uitblijven van een nieuwe regering de eurocrisis snel naar ons land zal overslaan. Dat Ierland, Portugal en Spanje een volwaardige regering hebben en op de financiële markten desondanks in de vuurlinie liggen, wordt daarbij voor het gemak vergeten.
Eén zekerheid is er in elk geval. Als er – onder druk van die zwarte profetieën en van de roep om ‘stabiliteit’ – met een halfslachtige staatshervorming en vage engagementen over de overheidsfinanciën tóch een nieuwe regering wordt gevormd, zal die in de kortste keren zichzelf tegenkomen. De structurele zwaktes van het systeem om onder meer economische groei in werkgelegenheid om te zetten, de pensioenen te vrijwaren en de publieke sector tot meer efficiëntie aan te sporen, zullen onverminderd blijven wegen.
Patrick Martens
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier