De aanwezigheid van tropische parasieten bij mens en dier blijft soms lange tijd verborgen. Hierdoor wordt de bestrijding van de ziektes bemoeilijkt.
Het gevecht tegen parasieten is geregeld een frustrerende aangelegenheid.
Bioloog Philippe Büscher van het Instituut voor Tropische Geneeskunde (ITG) in Antwerpen legt met een aantal collega’s in Trends in Parasitology uit dat de strijd tegen de slaapziekte veel moeilijker verloopt dan verhoopt, omdat de parasiet zijn aanwezigheid in mensen en andere dieren lange tijd verborgen kan houden. Dat countert de ambitie van de Wereldgezondheidsorganisatie om de slaapziekte bij mensen tegen 2030 uit te roeien.
Een tyfusbacterie produceert een enzym om haar weerstand tegen antibiotica te verhogen.
Bij mensen is de slaapziekte niet makkelijk te detecteren. De ziekte komt vaak voor in moeilijk bereikbare regio’s, zoals Congo, en een sluitende diagnose ligt niet voor de hand. Ze wordt overgedragen door tseetseevliegen. De parasiet kan sluimeren in mensen zonder dat ze enig symptoom vertonen, maar ze kunnen wél een bron van overdracht zijn via vliegensteken. Het is niet duidelijk in welke mate huisdieren drager kunnen zijn van de mensenparasiet.
Bacterioloog Jan Jacobs van het ITG beschreef met zijn collega’s in Clinical Infectious Diseases een uitbraak van buiktyfus in het veelgeplaagde Congo. Onderzoek van de besmetter wees uit dat de betrokken salmonellabacterie superresistent was tegen allerlei antibiotica. Ze produceert zelfs een speciaal enzym om de resistentie te vergroten. De ziekte maakt elk jaar minstens 100.000 doden, vooral in ontwikkelingslanden. Ze wordt verspreid via sporen van de ontlasting die op voedsel of in water terechtkomen. Als ze niet meer behandeld zou kunnen worden, zou dat een ramp zijn voor de getroffen regio’s.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
