Prehistorische gemeenschappen zouden niet gedreven zijn door oorlog, zoals lang werd geloofd. Fatale conflicten zouden bijna altijd persoonlijk geweest zijn, geeft Fins onderzoek aan.
Men heeft lang geloofd dat oorlog eigen is aan de menselijke natuur. Wetenschappers van de Abo-Academie in Finland hebben nu aanwijzingen gevonden die duiden op het tegendeel. De onderzoekers analyseerden 148 fatale conflicten in geïsoleerde stammen wereldwijd die nog leven als prehistorische jagers-verzamelaars.
“De meeste van deze gevallen van dodelijke agressie waren wat we doodslag noemen”, zegt Patrick Soderberg, auteur van de studie. “Een paar waren vetes en slechts een minderheid kon oorlog genoemd worden. Meer dan de helft werd gepleegd door een enkel individu en in 85% van de gevallen waren de slachtoffers leden van dezelfde gemeenschap als de dader. Het motief was meestal persoonlijk, zoals familievetes of overspel.”
De onderzoekers geven wel toe dat de hedendaagse jagers-verzamelaars geen perfect model zijn voor de prehistorische mens, maar voegen eraan toe dat de resultaten significant zijn en inzicht geven in ons verleden. “We nemen aan dat 12 000 jaar geleden alle mensen in zulke gemeenschappen leefden en dat dit zo was gedurende 90% van ons evolutionaire pad”, zegt Soderberg.
“Het stelt ook de idee in vraag dat de menselijke aard ontwikkeld werd gedurende constante oorlogvoering en dat oorlog een drijvende kracht is in de menselijke evolutie.” Soderberg denkt dan ook dat oorlog pas echt tot ontwikkeling kwam na de eerste landbouwrevolutie. Die maakte groepen meer territoriaal en hun sociale structuur complexer. (KJ)
