Hoewel aseksualiteit al vanaf halverwege vorige eeuw bekend (of toch op zijn minst beschreven) is, duurde het tot in 2004 voor er grondig onderzoek naar gebeurde.
Volgens Ellen Van Houdenhove van het Centrum voor Seksuologie en Genderproblematiek in het Universitair Ziekenhuis Gent en haar collega’s in het Tijdschrift voor Seksuologie zijn er nog veel onbeantwoorde vragen, niet het minst de kwestie of aseksualiteit beschouwd moet worden als een variatie van normaal gedrag dan wel als een soort ‘pathologie’ (een aandoening dus).
Er blijkt zelfs nog geen duidelijke definitie van het verschijnsel te bestaan: gaat het om de afwezigheid van seksueel gedrag of van seksueel verlangen? In functie van de definitie varieert het voorkomen ervan tussen 0,6 en 5,5 procent van de bevolking.
Finaal zou aseksualiteit volgens de studie toch eerder een vorm van variatie op normaal gedrag zijn, wat logisch lijkt, gezien de natuur de neiging heeft grenzen te willen aftasten. (DD)
