Hoe Hollywood de gewichtloosheid onder de knie kreeg

© /
Trui Engels
Trui Engels Journalist Knack

Hollywood en de wetenschap. Sinds filmmakers steeds meer aandacht besteden aan de details van sciencefictionfilms, lijkt het een veelbelovende romance te worden. Dat blijkt ook uit de nieuwe ruimtethriller ‘Gravity’.

‘Gravity’ is een nieuwe apocalyptische ruimtethriller van regisseur Alfonso Cuarón met Sandra Bullock, George Clooney én de ruimte in de hoofdrollen. Tijdens het maken van de film lieten de makers zich bijstaan door astronauten van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA om het verhaal zo overtuigend mogelijk in beeld te brengen en de toeschouwer als het ware mee te nemen naar de onwezenlijke ruimte. De makers gingen daarbij niet over een nacht ijs. Zo werd de volledige prent reeds enkele jaren geleden volledig geprevisualiseerd met computergegenereerde beelden.

Nog nooit is een film zo afhankelijk geweest van computergegenereerde animatie als ‘Gravity’. Meer nog, de technologie die nodig was om deze film te maken, moest zelfs speciaal voor ‘Gravity’ worden uitgevonden. In elke ruimtewandelingsscène is bijvoorbeeld enkel het hoofd in de helmen van de protagonisten echt. De ruimtepakken en alle achtergrondelementen, van de Hubble tot het Internationaal Ruimtestation (ISS) zijn nep. De afdeling ‘Special Effects’ van ‘Gravity’ bestond dan ook logischerwijze uit meer dan 500 mensen.

Misselijk

De belangrijkste opdracht van de film, die zich volledig afspeelt in de ruimte, was ongetwijfeld om hoofdrolspelers Sandra Bullock en George Clooney zo geloofwaardig mogelijk in een toestand van voortdurende gewichtloosheid te brengen. De makkelijkste oplossing was natuurlijk geweest om Bullock, Clooney en de filmcrew enkele weken naar de ruimte te brengen en daar de film op te nemen. Maar zo ver zijn we nog niet.

De mogelijkheid om zoals in de film ‘Apollo 13’ de scènes in korte takes te filmen tijdens potentieel misselijkmakende parabolische vluchten met een vliegtuig, die ongeveer voor een halve minuut gewichtloosheid per keer zorgen, was voor ‘Gravity’ geen optie enerzijds omdat regisseur Cuarón graag met langere takes werkt en anderzijds omdat Sandra Bullock aan een gigantisch grote vliegangst lijdt.

Onderwater en aan touwen

Dus werd gekozen voor een meer ‘down to earth‘-oplossing. Voor sommige scènes werden de acteurs onderwater gefilmd. Voor andere werden ze in een harnas opgehangen aan bijna onzichtbare touwen aan een door een computergestuurd platform aan het plafond. Zogenaamde ‘poppenspelers’ (zo werden ze ook op de filmset genoemd) moesten de vooraf geprogrammeerde bewegingen vervolgens met joysticks bijsturen zodat ze er minder machinaal uitzagen.

Om daarnaast het universum te laten draaien rond de acteurs werd gebruik gemaakt van een zogenaamde Light Box, een kubus die bestaat uit 4.096 LED-lampjes die op zo’n manier kunnen worden geprogrammeerd om het licht van de Aarde en de zon te simuleren op een draaiende astronaut.

Buzz Aldrin

Tijdens de postproductie werden alle touwen en harnassen vervolgens digitaal verwijderd en bijkomende speciale effecten toegevoegd tot een naadloos eindresultaat.

Buzz Aldrin, de tweede man op de maan, liet in elk geval al weten ontzettend onder de indruk te zijn van de manier waarop het fenomeen van gewichtloosheid werd weergegeven in de film (en hij kan het weten). Inderdaad, nog nooit werd gewichtloosheid zo realistisch in beeld gebracht dan in deze ruimtefilm.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content