Leven artsen gezonder? Uit internationaal onderzoek blijkt alvast van niet.
Artsen hebben beroepshalve een vals gevoel van controle.
Om te weten hoe het met de Belgische artsen gesteld is, houdt ons zusterblad De Specialisten deze week een enquête over verslavingen bij artsen.
‘De enquête wil het gebruik en misbruik van alcohol, tabak, drugs en medicatie bij artsen-specialisten in kaart brengen’, vertelt professor Geert Dom (verslavingspsychiater Universiteit Antwerpen/CAPRI-instituut/psychiatrisch centrum Broeders Alexianen Boechout), die de enquête van De Specialisten wetenschappelijk in goede banen leidt. ‘Er bestaan hier nog geen Belgische cijfers over, maar er is wel al internationaal onderzoek naar gebeurd.’
Dat onderzoek wijst uit dat verslavingen bij artsen eigenlijk niet vaker voorkomen dan bij de algemene bevolking met hetzelfde opleidingsniveau. Alleen het taboe is groter. ‘8 tot 15 procent van de artsen krijgt ergens in zijn leven te maken met een verslavingsprobleem’, legt Dom uit. Alcohol blijkt de grootste boosdoener te zijn, gevolgd door narcotische analgetica (krachtige pijnstillers zoals morfine) en de harddrug cocaïne.
Anesthesisten
‘Bij anesthesisten en artsen op intensieve zorg ligt dat anders. Daar staan narcotische analgetica op de eerste plaats’, aldus Dom. Die specialisten blijken ook vatbaarder voor een verslaving. ‘Bij anesthesisten ligt het risico twee keer zo hoog.’ Vier grote factoren spelen daarin mee: ‘Er is de werkstress. Ook geven de artsen zichzelf minder goede zorg dan ze anderen geven. Voorts is er uiteraard de beschikbaarheid van de middelen. En ten slotte heerst er onder artsen, in het bijzonder onder anesthesisten, beroepshalve een vals gevoel van controle. Daardoor is de ontkenning van de problematiek ook groter.’
In de Verenigde Staten en Canada staat men al veel verder met de behandeling van verslaafde dokters. ‘Veel artsen raken er uit hun verslaving, en hun werkprestaties zijn weer op niveau’, vertelt Dom. ‘Ook in Nederland is het nieuwe systeem daarop gericht. Op 1 maart ging men daar van start met het ABS-protocol, een meldpunt en behandeltraject voor verslaafde artsen.’ In België zit er nog niet meteen iets in de pijplijn. ‘De enquête is in de eerste plaats een eerste aanzet om Belgische cijfers te verkrijgen en het taboe te doorbreken.’
