Genetische veranderingen oorzaak van kolonisatie

© ImageGlobe

Een gen dat risico’s bevordert, werkte de verovering van de wereld in de hand.

Een jaar of tien geleden lanceerden enkele wetenschappers de hypothese dat de verovering van de wereld door de moderne mens mogelijk werd gemaakt door genetische veranderingen, die mensen tot een avontuurlijker bestaan brachten. Een stelling die destijds op veel scepticisme, en zelfs hoongelach, werd onthaald.

Maar zie, in de American Journal of Physical Anthropology verschijnt nu een studie die dat verhaal lijkt te bevestigen. Genetici vergeleken het voorkomen van varianten van een gen dat de hoeveelheid boodschappermoleculen in de hersenen beïnvloedt en zo een rol speelt in de bereidheid tot het nemen van risico’s, met het klassieke verspreidingspatroon van de moderne mens. Die verliet zo’n 50.000 jaar geleden Afrika, om van daaruit vrij snel de rest van de wereld te koloniseren.

Het speurwerk toonde aan dat in volksstammen méér risicobepalende varianten van het gen in kwestie voorkwamen, naarmate ze verder van Afrika woonden. Wat strookt met de stelling dat het vooral avontuurlijke mensen waren, met een grote bereidheid tot het nemen van risico’s, die de wereld veroverden.

Als het verhaal correct is, zou het een voorbeeld kunnen zijn van hoe culturele ontwikkelingen mee de genetische samenstelling van een gemeenschap sturen. Want in sterk migrerende populaties zou er een grote druk geweest zijn om vooral de risicobevorderende genvarianten te bewaren.

Vandaag spelen de varianten nog altijd een rol in het sturen van individueel gedrag. Sommige mensen zijn genetisch geprogrammeerd om meer risico’s te nemen dan andere.

Op een ander niveau meldt Nature Neuroscience dat niet alle mensen op dezelfde manier reageren op potentieel afschrikwekkende geluiden. Als een bepaald geluid om de een of andere reden aan een angstige ervaring gekoppeld is geraakt, hebben sommige mensen meer moeite dan andere om dat geluid achteraf te kunnen onderscheiden van iets wat wel bedreigend kan zijn. Waarschijnlijk heeft het te maken met veranderingen in de bedrading van de amygdala: een zone van de hersenen die instaat voor het sturen van angst en andere hevige emoties.

De vaststelling zou kunnen verklaren waarom mensen die lijden aan een posttraumatisch stresssyndroom, soms heel extreem op bepaalde geluiden reageren. (DD)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content