De robot Curiosity heeft op Mars een rotsblok ontdekt met een oogverblindende witte kern. De ongewone kleur toont de aanwezigheid van gehydrateerde mineralen aan. Het bewijs dat er ooit water, en misschien ook leven, op Mars aanwezig was.
De rotsblok, Tintina gedoopt, kwam op 17 januari onder de wielen van de Marsrobot terecht en brak open. De kern van het rosstukje bleek een briljant witte kleur te hebben. “Dit is een van de felste en helderste kleuren die we ontdekt hebben in de Gale krater”, zegt Melissa Rice van het California Instituut van Technologie in Pasadena.
“De eerste keer dat we probeerden een foto te nemen, verzadigde de detector door de helderheid van het materiaal”, vertelt Jim Bell van de Universiteit van Arizona aan BBC News.
Door gebruik te maken van filters op de camera op de mast van de Rover (Mastcam) en een instrument dat neuronen in de grond schiet om te peilen naar waterstof, werden gehydrateerde mineralen ontdekt.
“Wat de mastcam waarneemt, is water dat in minerale structuren gebonden is aan de rots. Water dat in een vorig tijdperk aanwezig moet geweest zijn zit nu vast in de gehydrateerde mineralen”, verklaart Rice.
Geschiedenis van water
Momenteel bevindt de Marsrobot zich in Yellowknife Bay, een deel van de Gale krater dat ongeveer een halve kilometer verder ligt dan de landingsplek van Curiosity. Vorige week vond de robot er nog kleimineralen na het doorboren van een rotsblok. Ook ander steenmateriaal, doorkruist met heldere lijnen, of aders, van de Gale Krater werden geanalyseerd.
De felle aders worden gekenmerkt door een verhoogde hydratatie. “Deze aderen bevatten gehydrateerde mineralen die anders samengesteld zijn dan de mineralen in de kleistenen.” Wetenschappers denken dat het materiaal in de aderen van de stenen hetzelfde zou kunnen zijn als het felle materiaal in Tintina.
Analyse van het verzamelde materiaal geeft wetenschappers de kans om een beeld te vormen van de geschiedenis van water op de Yellowknife Bay. Door erosie van de kraterrand kwamen rotsblokken terecht in een waterstroom dat in een meer uitmondde. De breuken in de stenen, ten gevolge van de erosie, vulden zich met water. Op die manier kwamen de gehydrateerde mineralen in de rotsblokken terecht.
Eerste bewoonbare omgeving
De onderzoeks- en analyseresultaten van Tintina werden bekend gemaakt op de 44e editie van de Wetenschappelijke Maan en Planeten Conferentie dat 18 maart van start ging in Woodland in Texas. Hoofdonderzoeker John Grotzinger beschreef er de Gale krater als “de eerste echt bewoonbare omgeving gevonden op Mars.”
“Het is de eerste keer dat we de mogelijkheid hadden om verschillende metingen uit te voeren over een langere periode. Hierdoor konden we aantonen dat de Gale krater een zeer levensvatbare en bewoonbare omgeving is.” (LS)
