Wetenschappers namen lang aan dat de menselijke voorouder die rechtop liep op de grond leefde. Nieuw onderzoek spreekt dat tegen.
De onderzoekers die deze zomer ontdekten dat onze bekendste Afrikaanse voorouder, Lucy, zo’n 3,2 miljoen jaar geleden om het leven kwam door een val vanop grote hoogte, hebben nu meer inzicht gekregen over de levenswijze van ’s werelds oudste fossiel.
Uit botscans blijkt immers dat Lucy dikkere en sterkere bovenarmen had in vergelijking met de modern mens of zelfs met latere menselijke voorouders zoals de Homo erectus. Dat betekent dat ze wellicht in de bomen leefde, of er althans meer tijd doorbracht dan aanvankelijk gedacht, aldus een team van wetenschappers van de Johns Hopkins University en de universiteit van Texas in het vakblad PLoS ONE. De onderzoekers vermoeden dat Lucy een derde van de dag in de bomen hing.
Wetenschappers verkeerden lang in dubio over de levenswijze van deze mensapen. Eerder was er al bewijs dat Lucy rechtop kon lopen en dus namen wetenschappers aan dat ze haar tijd vooral op de grond doorbracht. Mogelijke redenen waarom ze toch de bomen verkoos, zijn het zoeken naar voedsel en het vluchten voor vijanden.
Lucy behoort tot de categorie Australopithecus afarensis, een voorouder van de mens die 3 miljoen jaar geleden in het oosten van Afrika leefde. Lucy is wereldbekend vanwege haar bijna complete skelet dat in 1974 ontdekt werd in Ethiopië.
De oervrouw was 1,1 meter groot en zou een jongvolwassene geweest zijn toen ze stierf. Er zijn tekenen dat haar soort, de A. afarensis, op de grond rechtop liep en dat ze minder sterke grijpvoeten had dan chimpansees. Tegelijk beschikte ze dus ook over een bovenlichaam dat goed geschikt was om te klimmen. De lichamelijke aanpassingen om rechtop te lopen, maakten de soort echter minder vaardig bij het klimmen, en dat is ‘de grootmoeder van de mensheid’ fataal geworden. (TE)
