Armere kinderen verwerken geluiden minder goed dan hun rijkere leeftijdsgenoten omdat ze minder verbale interactie hebben met hun moeder. Daardoor lopen ze achterstand op.
Dat blijkt uit onderzoek van de Amerikaanse Northwestern University, dat in het Journal of Neuroscience verschijnt.
Bij vijftienjarige leerlingen uit Chicago gingen de onderzoekers gedurende twintig minuten de hersenactiviteit na terwijl ze nu eens wel en dan weer geen spraakklanken te horen kregen via een hoofdtelefoon.
Ruis
Bij kinderen van een moeder die niet lang naar school is geweest, hebben ze luidruchtiger hersenactiviteit vastgesteld, ook als er geen geluid te horen was.
Door die ruis, vergelijkbaar met die uit een slecht afgestelde radio, horen ze minder goed, zegt neurobioloog Nina Kraus. Ze scoren dan ook slechter voor lees- en geheugentests.
Het onderzoek was geïnspireerd op een baanbrekende studie uit 1995. Toen had men berekend dat kinderen uit rijke gezinnen aan dertig miljoen woorden meer worden blootgesteld dan kinderen uit arme gezinnen. Er was een duidelijke link tussen de hoeveelheid woorden die men op zeer jonge leeftijd te horen had gekregen en de latere slaagkansen voor hogere studies.
Meer omgevingslawaai
Dat armere kinderen minder woorden te verwerken krijgen, kan gevolgen hebben voor de manier waarop de hersenen geluid verwerken, zeggen de onderzoekers nu. Doordat er geen geluid binnenkomt, neemt de hersenactiviteit toe, met ruis als gevolg. Armere kinderen worden ook meer blootgesteld aan ongestructureerd geluid zoals omgevingslawaai.
“Als je brein telkens als je een geluid hoort een ander signaal creëert, dan kun je sommige details van het geluid verliezen”, zegt taal- en gehoorexpert Erika Skoe, hoofdauteur van de studie. “Door die details te verliezen kan het zwaarder worden in de klas en andere lawaaierige omgevingen.”
Aan de Northwestern-universiteit onderzoekt men of men bijvoorbeeld met muziekonderwijs de auditieve verarming kan compenseren. (IPS/TE)
