De benoeming van Boris Johnson als nieuwe Britse minister van Buitenlandse Zaken een verrassing noemen, is een understatement. De voormalige burgemeester van Londen heeft in het verleden al verschillende regeringsleiders, minder bekende mensen en hele volkeren beledigd.
De Britse krant The Independent maakte een overzicht…
In april nog werd Boris Johnson beschuldigd van racisme vanwege een opmerking over de Amerikaanse president Barack Obama. Zo schreef hij in de tabloid The Sun, naar aanleiding van diens inmenging in het brexitdebat, dat Obama’s houding mogelijk te wijten is aan zijn ‘deels-Keniaanse achtergrond en zijn afkeer van het Britse rijk’.
Obama is aan zijn laatste maanden als president bezig, maar ook zijn mogelijke opvolger Hillary Clinton kreeg al een veeg uit de pan van Johnson. Die ziet er volgens hem uit als ‘een sadistische verpleegster in een psychiatrische instelling’.
Als leider van de brexitcampagne zei hij in een interview met de Daily Telegraph dat de Europese Unie (EU) Europa tracht te verenigen onder één autoriteit, ‘net als nazileider Adolf Hitler en de Franse keizer Napoleon dat deden’.
De Turkse president Recep Tayyip Erdogan noemde hij, in een limerick voor zijn oude werkgever The Spectactor, een ‘rukker’. De limerick was voor een wedstrijd naar aanleiding van de discussie over vrije meningsuiting tussen Duitsland en Turkije nadat een Duitse komiek Erdogan een geitenneuker had genoemd.
In eigen land moest Johnson zich eerder al verontschuldigen omdat hij in een van zijn columns had geschreven dat de Queen van de Commonwealth houdt, omdat die haar voorziet van juichende massa’s vlaggen zwaaiende piccaninnies. Die term geldt als een pejoratieve verwijzing naar zwarte mensen. Hij linkte zwarten ook aan watermeloenen, wat vooral in de VS als een racistisch stereotiep wordt beschouwd.
De regering in Peking schoffeerde hij door het belang van ’s werelds meest bevolkte land te minimaliseren in vergelijking met ‘het Britse rijk’. Zo schreef hij: ‘We moeten de Chinezen niet vrezen, China zal de wereld niet domineren, we moeten baby’s niet het Mandarijns lezen. Vergeleken met het oude Britse rijk en het nieuwe Amerikaanse, is de Chinese culturele invloed virtueel nihil, en dat zal niet snel veranderen’.
De Britse krant the Independent publiceerde voor de goede orde een interactieve kaart met alle landen die Johnson al beledigd heeft.
Na een ontmoeting in 2013 met de Franse oud-premier Alain Juppé, toen burgemeester van Bordeaux – met 240.000 inwoners de negende stad van Frankrijk, liet Johnson uitschijnen dat hij belangrijker was omdat hij de burgemeester van de zes grootste Franse stad was. In Londen wonen namelijk zo’n 250.000 Fransen. (KVDA)
