Vormen de 251.287 geheime telexen van Amerikaanse ambassadeurs een diplomatieke splinterbom, of onthullen ze niet meer dan wat roddels over wereldleiders en hun onhebbelijkheden?
‘Voor de Amerikaanse diplomatie is dit een ongeziene ramp’, zegt voormalig diplomaat Philippe baron de Schoutheete. ‘De kern van de diplomatie is precies dat je vertrouwelijke gesprekken kunt voeren om een bepaald probleem op te lossen. Diplomatie zal voor de Amerikanen een tijdlang nagenoeg onmogelijk zijn.’
De Franse auteur en expert internationale relaties Dominique Moïsi zit op dezelfde lijn. Ook hij verwacht zware politieke gevolgen, in de eerste plaats voor Amerika zelf. ‘De positie van de VS als grootmacht in de wereld zal door de lekken verder verzwakken. Wat is immers nog de waarde van een grootmacht die er niet eens in slaagt haar geheimen te bewaren?’
Pittige details
Politoloog Rik Coolsaet is een heel andere mening toegedaan. ‘Uit wat tot nu is uitgelekt, kunnen we alleen besluiten dat we alles al wisten of vermoedden. Het is alleen gekruid met pittige details.
Het vervelendst is volgens Coolsaet het lek omtrent Hillary Clinton. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken zou haar diplomaten instructies hebben gegeven om via frequent flyer-programma’s en biometrische gegevens persoonlijke informatie te verzamelen over onder meer secretaris-generaal Ban Ki-moon van de Verenigde Naties. Coolsaet: ‘Je kunt diplomaten niet vragen om te spioneren. Bij mijn weten is dat de eerste keer in de geschiedenis van Amerika.’
Ook Pierre Goldschmidt, voormalig adjunct-directeur-generaal van het Internationaal Atoomenergieagentschap en nu verbonden aan de denktank Carnegie Endowment in Brussel, is niet onder de indruk van de stunt van WikiLeaks. ‘De gelekte documenten bevatten totaal geen nieuws en leveren geen enkele meerwaarde. We wisten al dat Iran dankzij Noord-Korea over langeafstandsraketten beschikte en dat die raketten tot in Griekenland konden reiken. Nu spreekt men van een bereik tot Berlijn en Moskou. Wat is het verschil?’
