Waarom de doodstraf voor blasfemie in Pakistan?

De blasfemiewetten in Pakistan halen opnieuw de internationale media nadat een nog geen 14-jarig verstandelijk gehandicapt meisje werd opgepakt voor godslastering.

Rimsha Masih, die het syndroom van Down heeft, zou bladzijden uit de Koran verbrand hebben. De Pakistaanse politie wou haar eerst niet oppakken, maar deed dit toch onder druk van de islamitische bevolking. Een rechtbank heeft haar op borgtocht vrijgelaten.

Op blasfemie staat in Pakistan namelijk de doodstraf. Een zoektocht in de geschiedenis van het land onthult waarom.

Het huidige Pakistan maakte vanaf 1858 gedurende een eeuw deel uit van Brits-Indië, een kolonie van het grote Britse wereldrijk.
In 1947 werd Brits-Indië op basis van godsdienst gesplitst in een hindoestaat (Dominion van India) en een moslimstaat (Dominion van Pakistan). Beide staten stonden wel nog onder het Brits gezag van de Gemenebest.

In 1956 verkreeg Dominion van Pakistan de volledige onafhankelijkheid. Het land bestond toen uit twee delen, West- en Oost-Pakistan, die geografisch van elkaar gescheiden waren door India.

In 1971 ontstonden er onlusten nadat West-Pakistan geweigerd had in te gaan op de onafhankelijkheidsvraag van Oost-Pakistan Na de Indo-Pakistaanse Oorlog scheidde Oost-Pakistan dat de steun van India genoot zich af. Het noemde zich Bangladesh.
West-Pakistan werd officieel in 1973 de Islamitische Republiek Pakistan.

Islam als staatsgodsdienst

Omdat de deling van Brits-Indië was gebaseerd op godsdienst, was het nieuwe Pakistan een land geworden waar de wetten geschreven werden volgens de sharia, de islamitische wetgeving gebaseerd op de Koran.

Doordat de islam tot staatsgodsdienst was uitgeroepen, waren de niet-moslims plots tweederangsburgers geworden die een aantal rechten niet verkregen.

Blasfemiewetten

Niet alleen de moslims werden bevoorrecht, ook de islamitische godsdienst kreeg een aantal privileges zoals de beruchte blasfemiewetten.

Deze wetten bestonden al onder de Britse heerschappij in het midden van de 19e eeuw. De Britten wilden hiermee godsdienstvrede en -vrijheid bekomen in Brits-Indië.

Bij het ontstaan van de islamitische republiek werden deze wetten in het voordeel van de islam gebruikt. Doorheen de jaren werden de wetten verstrengd door toevoeging van amendementen en clausules.

Waar men onder Brits gezag één tot tien jaar gevangenis kon krijgen, werd dit begin jaren 1980 wel verminderd tot drie jaar gevangenis. In 1986 echter werd een clausule toegevoegd die levenslange gevangenisstraf of zelfs de doodstraf eiste.

Van 1986 tot 2012 werden 647 personen aangeklaagd voor godslastering. In meer dan 50 procent van de gevallen ging het om niet-moslims. Tot op vandaag werd nog geen enkele executie uitgevoerd. Een twintigtal veroordeelden werd wel vermoord.
In 2010 werd een wijziging ter versoepeling voorgesteld. Dit amendement geraakte in het parlement maar werd onder druk van religieuze groeperingen teruggetrokken.

De wetten kwamen in 2011 in opspraak met de zaak Asia Bibi. Na een dorpsruzie werd de moeder van vijf kinderen aangeklaagd wegens godslastering. Ze werd ter dood veroordeeld. Het vonnis werd aangepast in gevangenisstraf.

De zaak Rimsha

De nog geen 14-jarige verstandelijk gehandicapte Rimsha Masih uit een arme buitenwijk van Islamabad werd drie weken geleden gearresteerd omdat ze verzen uit de koran zou hebben verbrand. Volgens haar advocaten wilde ze gewoon wat papiertjes verbranden.

Khalid Chishti, de imam die haar aangeklaagd had, werd ook opgepakt nadat hij zou gezegd hebben dat hij een aanleiding had gezocht om christenen te kunnen verdrijven. Hij zou Koranbladzijden tussen de verbrande bladeren hebben gestoken.

De familie van Rimsha kreeg sindsdien politiebescherming en zo’n 600 christelijke gezinnen ontvluchtten reeds de buitenwijken van de Pakistaanse hoofdstad Islamabad.

Door de internationale verontwaardiging zag president Asif Ali Zardari zich genoodzaakt een eerlijke proces te eisen. Mensenrechtenorganisaties over de hele wereld drongen aan op een herziening van de blasfemiewetten. (CS)