Een jongeman, die kort voor zijn zeventiende verjaardag werd gearresteerd, en die gedurende drie jaar gevangenis vele maanden in eenzame opsluiting werd geplaatst, heeft na zijn vrijlating zelfmoord gepleegd. Hij was beschuldigd van het stelen van een rugzak maar zijn zaak kwam nooit voor.
Kalief Browder werd in 2010, op zijn zestiende, samen met een vriend in New York gearresteerd voor diefstal van een rugzak met geweldpleging. Er werd geen bewijs of een rugzak gevonden, en de Mexicaanse man die een klacht neerlegde, veranderde zijn verhaal enkele keren. De diefstal zou een week of zo eerder zijn gebeurd, verklaarde hij in tweede instantie.
De vrienden werden gearresteerd, de andere werd in afwachting van een proces vrijgelaten, maar Kalief, die eerder was gearresteerd voor joyriding, en die onder voorwaarden vrij was, werd naar het beruchte Rikers Island gebracht, de megagevangenis van New York.
Daar zou hij in totaal drie jaar op zijn proces wachten, en consequent volhouden dat hij onschuldig was. Zelfs toen een rechter voorstelde hem vrij te laten, in ruil voor een schuldbekentenis en gezeten tijd, weigerde Kalief dat, omdat hij vond dat hij niet ten onrechte iets kon bekennen. Uiteindelijk bleek de Mexicaan te zijn verdwenen en zag het openbaar ministerie zich gedwongen de zaak tegen hem te laten vallen. Browder werd zonder proces vrijgelaten.
Denken aan de douche
Maar de drie jaar op Rikers Island hadden hun tol geëist. Als minderjarige en tengere gedetineerde geraakte hij in gevechten verwikkeld – hij werd wellicht geprovoceerd – waarna hij, keer op keer, en elke keer langer, in eenzame opsluiting werd geplaatst. Maanden en maanden, uiteindelijk jaren, bracht hij zo door. 23 uur per dag wachtte hij, heel alleen met (in de zomer) zijn zweet. En vrijwel het enige wat hij deed was aftellen naar de volgende douchesessie.
Na zijn vrijlating volgde geen euforie, zoals hij had verhoopt. Hij kon de gevangenis niet van zich afschudden. Jennifer Gonnerman interviewde hem talloze keren voor een artikel in The New Yorker. “Eens vrijgelaten ging hij bijna zover de eenzame opsluiting bij hem thuis te hercreëren. Hij sloot zichzelf langdurig in zijn slaapkamer op. Hij was heel oncomfortabel in aanwezigheid van anderen, vooral in aanwezigheid van een grotere groep”. Voor zijn opsluiting was hij daarentegen een sociaal kind geweest, het centrum van de aandacht, zoals een van zijn leraren verklaarde.
In zekere opzichten deed Kalief Browder het ook goed. Hij maakte zijn middelbaar af, hij wou verder studeren, hij vond een baan.
Maar tegelijk ondernam hij ettelijke zelfmoordpogingen, beschreef Gonnerman al in The New Yorker (het artikel verscheen in oktober 2014). De eerdere van die pogingen vielen nog tijdens zijn gevangenschap.
Zaterdag heeft hij zichzelf verhangen in het ouderlijk huis. Hij was net 22 jaar geworden.
Kalief Browder, held at Rikers for 3 years without trial, commits suicide http://t.co/NeiIVKKJjl pic.twitter.com/k9grf90IsW
— The New York Times (@nytimes) June 9, 2015
Na het artikel in The New Yorker besloot burgemeester Bill de Blasio de wet aan te passen, en niet langer eenzame opsluiting toe te staan voor 16- en 17-jarigen.
“Er is geen reden waarom hij aan deze beproeving heeft blootgestaan”, aldus de burgemeester in een reactie op de zelfmoord. “En zijn tragische dood herinnert ons eraan dat we er elke dag aan moeten blijven werken om de geestelijke gezondheidszorg te voorzien die zovele bewoners van New York nodig hebben”.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier